JANTZEN CARL BENEDIKT, senator
| < Poprzednie | Następne > |
CARL BENEDIKT JANTZEN (Janssen, Jansson) (27 XII 1743 Gdańsk – 22 VI 1813 Gdańsk), prawnik, senator I Wolnego Miasta Gdańska (WMG). Syn gdańskiego burgrabiego Daniela Elerta Jantzena. Uczeń gdańskiego Gimnazjum Akademickiego (brak jego wpisu, ale w księdze przyjęć luka w latach 1757–1769), m.in. 8 X 1761 był jednym z oponentów w dyspucie prowadzonej przez gdańszczanina Constantina Gottlieba Heckera, a 22 VI 1762 w dyspucie gdańszczanina Ernsta Gottlieba Bernisa, w obu wypadkach pod kierunkiem Martina Gottlieba Pauliego.
W latach 1765–1768 studiował prawo w Wittenberdze korzystając ze stypendium fundacji Johanna Gotffrieda Diesseldorfa. 28 IV 1774 otrzymał kupieckie obywatelstwo Gdańska
jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli). W 1769 agent Rady Miejskiej w Gdańsku, w latach 1774–1793 sekretarz, w 1776 także archiwariusz miejski. W okresie 1794–1807 radca w pruskim magistracie Gdańska. W 1807 został jednym z 14 senatorów WMG, wybrany w pierwszej kolejności w gronie ośmiu najbogatszych i najbardziej wykształconych gdańszczan, był nim do śmierci. W 1810 był członkiem Kolegium Szkolnego i jednym z tzw. Panów Siedleckich (zob. Siedlce), zasiadał w deputacjach ds. Kamlarii, posiadłości wiejskich miasta na Żuławach, cechów i rzemiosła.
Był właścicielem kamienicy przy Langer Markt 429 (Długi Targ 7), sprzedanej Christianowi Rass zaraz po jego śmierci przez spadkobierców. Żonaty po raz pierwszy około 1770 z niezidentyfikowaną kobietą (zm. około 1773), 25 II 1775 w kościele Najświętszej Marii Panny ożenił się z Julianną (1754 Gdańsk – pogrzeb 6 V 1814 Gdańsk), córką kupca Jacoba Näthlera. Miał syna Daniela Wilhelma Jantzena jr (ur. 1776), który został jego spadkobiercą, oraz córki Amalię (ur. 23 I 1778 Gdańsk – 4 XI 1779) i Annę Marię (1781–1852), po mężu Krause. Pochowany z żoną w kościele NMP.
Bibliografia:
Das jetztlebende Danzig. Nach der im Monat März gehaltenen Verführung der Aemter, Dantzig 1810.
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VIII, s. 264.
„Danziger Intelligenzblatt”, nr 51, 26 VI 181, s. 501 (nekrolog).
Siegfried Rühle, Die Stipendiaten des Diesseldorfichen Stipendiums, „Danziger Familiengeschichtliche Beiträge“, Bd. 1, Danzig 1929, s. 60.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 3, 20.
Zdrenka Joachim, Urzędnicy miejscy Gdańska w latach 1342–1792 i 1807–1814, t. II, Gdańsk 2008, s. 151.
