POBOWSKI CARL GOTTFRIED, pastor kościoła św. Ducha
| < Poprzednie | Następne > |
CARL GOTTFRIED POBOWSKI (29 I 1740 Gdańsk – 7 XII 1791 Gdańsk), pastor kościoła św. Ducha. Uczeń gdańskiego
Gimnazjum Akademickiego (luka w księdze przyjęć uczniów od 1759), 15 VI 1762 pod kierunkiem prof. Gottfrieda Lessa prowadził dysputę teologiczno-historyczną De Christo Autotheō Part. Posterior. Qvaestio 1, mając za oponentów m.in. Johanna Beniamina Mischke, późniejszego diakona w kościele Najświetszej Marii Panny i Carla Gottlieba Straussa.
Korzystając ze stypendium Johanna Gotffrieda Diesseldorfa w latach 1762–1766 studiował w Jenie teologię, bronił pracy dyplomowej De rituum ac caeremoniarum primis rei Christianae temporibus vera indole, ortu et progresu… (O prawdziwym charakterze, powstaniu i postępie obrzędów i ceremonii wczesnego okresu chrześcijańskiego…; Jena 1766). Wracającego do Gdańska żegnał drukowanym wierszem przyjaciel, Johann Gottlob Samuel Schwabe (Viro Nobilissimo Atqve Doctissimo Carolo Godofredo Pobowski Dantiscano Sanctiorum Litterarum Cultori et Societatis Latinae). Zweryfikowany przez Ministerium Duchowne 17 XI 1767 i w tym samym roku trzeci nauczyciel w szkole mariackiej, od 1774 pierwszy nauczyciel. Od 1777 do śmierci pastor kościoła św. Ducha w Gdańsku. Autor popularnych kazań, wydanych pośmiertnie (na 300 stronach) przez Carla Friedricha Theodora Bertlinga (Religionsvorträge von Carl Gottfried Pobowsky, Prediger an der heil. Geistkirche in Danzig, nach seinem Tode herausgegeben, Troschel 1793).
Ojciec Gottfrieda Heinricha Theodora (19/28 XI 1773 Gdańsk – 11 IV 1833 Gdańsk), 23 III 1792 biorącego udział w gdańskim Gimnazjum Akademickim w dyspucie Abrahama Gottlieba Reyera Commentatio critica in historiam pugnae Davidis cum Goliatho (Krytyczny komentarz do historii walki Dawida z Goliatem) pod kierunkiem Johanna Georga Trendelenburga, również korzystającego (1793–1794) podczas studiów teologicznych w Halle ze stypendium Diesseldorfa, zweryfikowanego 13 XII 1798 przez Ministerium Duchowne, od 1806 rektora szkoły mariackiej, od 1807 pastora w Müggenhahl (Rokitnica), od 1809 do śmierci drugiego pastora w kościele św. Barbary. Córka Christina Concordia Augusta była od 1792 żoną późniejszego rektora Gimnazjum Akademickiego Christiana Gottfrieda Ewerbecka.
Bibliografia:
Das Das jetzte-lebende Dantzig, Dantzig 1774, s. 76.
Das jetztlebende Danzig. Nach der im Monat März gehaltenen Verführung der Aemter, Dantzig 1810, s. 74.
Lengnich Carl Benjamin, Das geistliche Ministerium und die Kirchenverfassung in Danzig. Zu Anfange des Jahrs 1779 waren folgende Herren Pastores, Diaconi und Prediger im Ministerio, Frankfurt–Liepzig 1779, s. 58.
Prätorius Ephraim, Dantziger-Lehrer Gedächtniβ…, Danzig und Leipzig, 1760, s. 16, 17, 64, 98, 100.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern, Königsberg 1834, s. 64, 65.
Rühle Siegfried, Die Stipendiaten des Diesseldorfichen Stipendiums, „Danziger Familiengeschichtliche Beiträge“ Bd. 1, Danzig 1929, s. 63.
