MAX BÄR (21 X 1855 Groß Schacksdorf, Saksonia – 16 V 1928 Koblencja), naukowiec. W latach 1875–1880 studiował filologię, historię, nauki pomocnicze historii na uniwersytecie w Lipsku, od 1880 doktor (uniwersytet w Jenie), pracował w archiwach państwowym w Poznaniu (1880), Koblencji (1883–1888), Szczecinie (1888–1896), Hanowerze (1897–1901). Od 15 VIII 1901 w Gdańsku, kierownik Królewskiego Archiwum Państwowego (gdzie mieszkał), w latach 1905–1912 jego dyrektor. Nadzorował budowę gmachu archiwum gdańskiego, kierował jego organizacją, uruchomieniem i opracowaniem zasobu (wedle własnej koncepcji). Scalił w jeden zasób archiwalny zbiory dawnego archiwum miasta Gdańska oraz akt z Pomorza, w tym dokumentów urzędów polskich (do 1772) i pruskich (po 1772). Autor prac naukowych poświęconych historii Gdańska i Pomorza Wschodniego, opartych na materiale źródłowym, dotyczących sądownictwa w Prusach i rozwoju terytorialnego Gdańska i Prus w czasach Fryderyka II. Wydał drukiem inwentarz ksiąg kościelnych przechowywanych w gdańskim archiwum. 1 X 1912 wrócił do Koblencji, od 1921 na emeryturze. Zob. też q archiwa.
MrGl,
MS
