BECKHER DANIEL, lekarz
| < Poprzednie | Następne > |
DANIEL BECKHER (Becker; 13 IX 1594 Gdańsk – 14 X 1653 Królewiec), lekarz. Pochodził z rodziny patrycjuszowskiej Starego Miasta (Kunze, około 1360 – około 1405, ławnik, rajca; Peter, około 1375 – około 1437, ławnik, rajca, burmistrz w latach 1419–1437; Jakob, około 1465 – 1520, ławnik). Syn kupca Johanna Beckhera (1557 – pochowany 1 II 1623 w kościele Najświętszej Marii Panny) i Barbary z domu Tidicaeus (pochowana 3 II 1614 tamże), miał dziewięcioro rodzeństwa.
W dzieciństwie wysłany do Polski w celu nauki języka polskiego. Po powrocie, w listopadzie 1610 zapisany został do gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, kończył naukę w 1615 pod opieką Joachima Oelhafa rozprawą Sententiae vulgaris de usu lienis anascevastica. Medycynę studiował w Heidelbergu, Wittenberdze, Kopenhadze. Po uzyskaniu w 1623 licencjatu lekarz miejski w Królewcu, od 1625 fizyk (lekarz) miejski w Królewcu-Knipawie, 1627 lekarz elektora brandenburskiego. Od 1638 profesor medycyny i fizyki na uniwersytecie w Królewcu, w latach 1639, 1643, 1647 i 1651 rektor tej uczelni. Z racji dokonań zwany przez królewieckiego poetą Simona Dacha (w wersach pod portretem) „pruskim Hipokratesem”, z podkreśleniem, że przeniósł sztukę lekarską z Gdańska do Prus (Książęcych).
Szczególną sławę przyniosła mu publikacja De cultrivoro Prussiaco observatio et curatio singularis (1636 i trzy kolejne wydania) o operacji żołądka po połknięciu ostrego narzędzia. Jego uczniami w Królewcu byli m.in. Christian Rudenick i Georg Seger. Zmarł podczas epidemii dżumy w trakcie leczenia chorych.
Od 1624 żonaty był z Marią z domu Brutz z Wittenbergi, ojciec Daniela (5 I 1627 Królewiec – 6 I 1670 Królewiec), także lekarza i rektor uniwersytetu w Królewcu.
Bibliografia:
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 86.
Vitae medicorum Gedanensium Ludwiga von Hammena i Valentina Schlieffa, wyd. Bartłomiej Siek i Adam Szarszewski, Gdańsk 2015, s. 80.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 5, 22.
