Diakonisy w sali operacyjnej szpitala przy Neugarten (ul. Nowe Ogrody)
Gdańskie diakonisy nowicjuszki, przełom XIX/XX wieku
DIAKONISY (służebnice, siostry luterańskie) przybywały do Gdańska z terenów Niemiec w 2. połowie XIX wieku (Westpreußisches Diakonissen-Mutterhaus 1857–1920), by pracować w nowo powstałym szpitalu dziecięcym. Były to kobiety stanu wolnego, które posiadały wiedzę na temat opatrywania ran i podstawowych czynności medycznych wykorzystywaną do opieki nad chorymi ubogimi i słabszymi przy obopólnej korzyści: z jednej strony pomocy osobom potrzebującym, a z drugiej aktywizacji kobiet, które mogły włączyć się w życie parafii. Gdańskie diakonisy wywodziły się ponadto z filii macierzystego domu w Berlin-Zehlendorf (Diakonissen-Mutterhaus 1920–1945). Siostry pracowały w szpitalu diakonis ewangelickich przy Neugarten 1/5 (ul. Nowe Ogrody), w Szpitalu Miejskim (Lazarecie) przy Sandgrube 5/19 (ul. Rogaczewskiego), następnie przy Eichenallee (ul. Dębinki), Szpitalu Położnictwa i Chorób Kobiecych przy Schellmühler Weg 1 (ul. Kliniczna), przychodniach lekarskich i w domach opieki społecznej w Gdańsku i na Pomorzu, prowadziły przedszkola, m.in. w Oliwie, w zabudowaniach po klasztorze cystersów. MrGl
Diakonisy w Gdańsku
w latach 1861–1932 (statystyka)
| Rok
|
Liczba diakonis
|
| 1861
|
2
|
| 1877
|
40
|
| 1890
|
166
|
| 1900
|
312
|
| 1905
|
348
|
| 1910
|
371
|
| 1915
|
434
|
| 1920
|
384
|
| 1925
|
346
|
| 1930
|
385
|
| 1932
|
403
|
| MrGl
|
