CZERWONO-CZARNI, zespół rockandrollowy
| < Poprzednie | Następne > |
II Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, 1964
-Czarnych, 1966
CZERWONO-CZARNI, zespół rockandrollowy. Powstał przy gdańskim Jazz Clubie (zob. Klub Studentów Wybrzeża Żak) w czerwcu 1960 z inicjatywy Franciszka Walickiego jako kontynuacja rozwiązanej rok wcześniej formacji Rhythm and Blues. Grupa zadebiutowała 23 VII 1960 w Klubie Studentów Wybrzeża Żak, a 23 IV 1961 wydała pierwszą polską płytę rockandrollową. Znalazły się na niej jednak wyłącznie piosenki anglojęzyczne, w tym standardy When the saints go rock and roll! i Sweet little sixteen. Śpiewali je Marek Tarnowski i Janusz Godlewski, a towarzyszyli im: Przemysław Gwoździowski – saksofon, Wiesław Bernolak – gitara, Zbigniew „Sis” Orłowski – kontrabas, Jan Knap – perkusja, i Tadeusz Śpiewak – fortepian.
Hasło rzucone przez grupę podczas występu inaugurującego działalność sopockiego klubu Non Stop (2 VII 1961) – „Czerwono-Czarni szukają młodych talentów” – zaowocowało odkryciem takich późniejszych sław polskiej muzyki jak Czesław Niemen, Karin Stanek, Helena Majdaniec, Katarzyna Sobczyk, Wojciech Korda, Wojciech Gąssowski, Halina Frąckowiak i Zdzisława Sośnicka. Zespół występował na licznych festiwalach (m.in. Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu i Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie), zdobywając wiele wyróżnień, zagrał wiele koncertów, także za granicą (pomiędzy 1964 a 1966 w Czechosłowacji, Niemczech, Stanach Zjednoczonych i Kanadzie), pojawił się także w filmach: Zbrodniarz i panna Janusza Nasfetera (1963) i Dwa żebra Adama Janusza Morgensterna (w tym samym roku).
13 IV 1967 zespół zagrał w Sali Kongresowej w Warszawie przed Rolling Stonesami. 14 I 1968 w kościele św. Krzysztofa w Podkowie Leśnej (w składzie: Tadeusz Mróz – śpiew, gitary, Henryk Zomerski – śpiew, gitara basowa, Klaudiusz Maga – śpiew, instrumenty klawiszowe, Ryszard Gromek – śpiew, perkusja) zagrał w premierowym spektaklu mszy beatowej Pan przyjacielem moim autorstwa Katarzyny Gärtner (muzyka) i Kazimierza Grześkowiaka (opracowanie tekstów), pierwszego w Polsce utworu o treści religijnej przedstawionego w formie muzyki rozrywkowej; wersja ta, najbardziej znana (w późniejszym czasie było wiele mutacji tej mszy, wykonywanej początkowo głównie przez zespół „Trapiści”), znalazła się na wydanej w tym samym roku płycie „Polskich Nagrań”.
W 1971 zespół zawiesił występy, wznowił je w 1972, jednak poza występem na Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu nie odniósł większych sukcesów. W 1976 ostatecznie zakończył działalność.
