HECKER JOHANN CARL, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANN CARL HECKER (chrzest 5 III 1761 – 9 VI 1814), złotnik (srebrnik). Jeden z czwórki, ochrzczonych w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP), dzieci Christopha Heckera i jego drugiej żony Adelgundy Constantiny Heyse.
Zapisany u ojca w 1761 na 14 lat nauki, ukończonej dyplomem. W 1784 mistrz, po wykonaniu majstersztyku (pracy mistrzowskiej) u Friedricha Wilhelma Sponholtza. 20 kwietnia tego samego roku otrzymał też kupieckie obywatelstwo Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli). W latach 1801 i 1805 starszy cechu, w latach 1800 i 1804 podstarszy. Jeden z ostatnich (wraz m.in. ze swym ojcem pochodzącym ze szwedzkiej Karlskrony Conradem Danielem Lundgrenem, Friedrichem Wilhelmem Sponholtzem i Johannem Christophem Wonneckerem (synem Christopha Wonneckera)) tworzących w stylu rokoko i przechodzących na styl empire.
Używał znaku warsztatowego z pełnym nazwiskiem: HECK/ER. Przed 1945 w kolekcji Lessera Giełdzińskiego znajdowały się sygnowane jego znakiem: owalna, trybowana misa oraz owalna, trybowana puszka na hostie, a także srebrny jad (wskaźnik do czytania Tory) wykonany przez Johanna Christopha Wonneckera II, a sygnowany jego znakiem probierczym; w kościele św. Trójcy gładki, pozłacany kielich z pateną, podobny zestaw w kościele św. Brygidy, prosty kielich w formie wazy z wygiętą stopą w kościele w Rumi, zaś częściowo złocony relikwiarz w formie krzyża, z owalną stopą, promieniami pomiędzy ramionami i cierniową koroną wokół górnego ramienia – w katedrze we Fromborku. Jego prace przechowywane są m.in w Muzeum Gdańska. Na aukcjach pojawiają się jego srebrna, częściowo złocona łyżka wazowa z ok 1803 (dł. 40 cm), owalna, bogato zdobiona w stylu rokokowym, częściowo repusowana srebrna cukiernica z ok. 1790, para srebrnych świeczników, bogato zdobionych motywami kwiatowymi i winoroślą (26 cm) z ok. 1780 oraz para rokokowych świeczników ze srebra, zdobionych szkłem i porcelaną.
W latach 1797–1799 zatrudniał jako czeladników Johanna Christiana Dalitza oraz Augusta Nathanaela Lehnharda, w 1804 prace mistrzowskie wykoanli u niego Johann Gottlieb Lange i Heinrich August Gerlach.
Od 1788 żonaty.
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VIII, s. 259.
Czihak Eugen von, Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen, Leipzig 1908, s. X, 43, 45, 46, 81, 83, 85, 86, 87, 93, 94.
Kriegseisen Jacek, O gdańskich złotnikach w latach 1700–1816, [w:] … łyżek srebrnych dwa tuziny. Srebra domowe w Gdańsku 1700–1816, Gdańsk 2007, s. 169.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 379, 394.
