RATHS JOHANN JACOB, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANN JACOB RATHS (1784 Gdańsk – 1 VIII 1859 Gdańsk), złotnik. Syn złotnika Carla Davida Rathsa (7 IV 1736 – 17 IV 1796), prowadzącego warsztat w wynajętych pomieszczeniach w kamienicy należącej do złotnika Friedricha Wilhelma Sponholtza przy Goldschmiedegasse (ul. Złotników), i jego od 1779 drugiej żony Anny Agaty, córki Salomona Seybrowskiego. Brat jubilera Carla Friedricha Rathsa (1782 Gdańsk – 20 XII 1814 Gdańsk), ucznia mistrza Johanna Gottlieba Ulricha, Dawida Wilhelma, Johanna Eduarda oraz Emilii Christiny (1787 Gdańsk – 1812 Gdańsk), pierwszej żony Carla Stumpfa.
Uprawnienia mistrzowskie uzyskał w 1811 w pracowni Christiana Wandela. 9 XII 1811 otrzymał obywatelstwo Gdańska. W latach 1829–1833 i 1836 starszy cechu złotników gdańskich, w 1835 kompan (podstarszy) (zob. złotnictwo).
W okresie 1817–1859 jego warsztat wraz ze sklepem mieścił się w nabytej na własność kamienicy przy Goldschmiedegasse 32 (ul. Złotników). Około 1820 używał sygnatury „JR” w owalnym polu, znanej z plakietki wotywnej z kościoła w Pucku, następnie „J.RATHS”. W 1908 odnotowano jego pracę w kościele malborskim. W zbiorach Muzeum Narodowego w Gdańsku znajdują się pochodzące z jego warsztatu srebrna plakietka cechu młynarzy i srebrna cukiernica, Muzeum Gdańska posiada srebrną cukiernicę; łyżki stołowe i grawerowany kubek.
9 II 1817 ożenił się z Marią Louisą z domu Timm (14 IV 1799 – 17 IX 1866 Gdańsk). Ojciec Ferdinanda Roberta, Carla Leopolda, Rudolfa Constantina i Adolfa Gustava.
Jego uczniami przez sześć lat (do uzyskania stopnia czeladnika) byli: od 1811 Friedrich Wilhelm Hein, od 1816 Carl Adolf Klein, od 1817 Christian Pott, od 1820 Otto Robert Schultz, od 1823 także wszyscy jego synowie.
