NARKIEWICZ OLGIERD, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku
| < Poprzednie | Następne > |
OLGIERD NARKIEWICZ (12 X 1925 Wilno – 9 X 2010 Gdańsk), lekarz, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku (AMG). Syn lekarza dr. Adolfa Stanisława Narkiewicza (1882 Liwin – 1941 Gorki (obecnie Niżny Nowogród, Rosja); absolwenta Uniwersytetu Stefan Batorego w Wilnie, między innymi naczelnego lekarza Wilna, właściciela majątku w Szołpianach na Żmudzi i Anny z Umiastowskich. W chwili wybuchu II wojny światowej ukończył dwie klasy w Gimnazjum im. Króla Zygmunta Augusta w Wilnie. Maturę uzyskał w Wilnie na tajnych kompletach. W maju 1945 znalazł się w Łodzi (otrzymał tam zatwierdzenie matury), następnie w Lublinie, gdzie podjął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu im. Marii Curie-Skłodowskiej.
Po ukończeniu I roku studiów przeniósł się w 1946 na Wydział Lekarski gdańskiej Akademii Lekarskiej, którą ukończył w 1950. W trakcie studiów podjął pracę w Zakładzie Anatomii Prawidłowej (u prof. Michała Reichera), od 1952 asystent, od 1954 doktor, od 1960 doktor habilitowany, od 1962 na stanowisku docenta, od 1971 profesora tytularnego, od 1979 profesora zwyczajnego. W 1959 uzyskał specjalizację w dziedzinie neurologii. W latach 1964–1996 kierownik Katedry Anatomii i Neurobiologii (nazwę uzyskała za czasów jego kierownictwa), 1967–1970 prodziekan Wydziału Lekarskiego, 1971–1972 dziekan. Wieloletni senator AMG. Od 30 IX 1996 na emeryturze.
Był specjalistą z zakresu neuroanatomii, twórcą szkoły naukowej i autorem podręcznika z tej dziedziny. Badał szczególnie organizację połączeń ośrodków podkomorowych z korą mózgową, był odkrywcą przedmurzowo-korowej pętli neuronalnej. Odbył szkolenia w ośrodkach naukowych w Wielkiej Brytanii (University College London, 1968), Norwegii (1983), RFN (Max-Planck-Gesellschaft, 1983) i w USA (1990–1991). W okresie 1962–1963 jako stypendysta Fundacji Rockefellera przebywał na uniwersytecie w Madison w Wisconsin (University of Wisconsin-Madison), jako visiting professor prowadził wykłady na wielu uniwersytetach europejskich i amerykańskich.
Członek: Rady Naukowej Instytutu Biologii Doświadczalnej im. M. Nenckiego w Warszawie (1966–2010), Rady Naukowej przy Ministrze Zdrowia (1974–1976), Zarządu Oddziału Gdańskiego Polskiej Akademii Nauk (PAN; od 1988, w latach 1992–1998 zastępca przewodniczącego), Komitetu Nauk Fizjologicznych PAN (1988–1999), Rady Naukowej Centrum (Instytutu) Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej PAN im. M. Mossakowskiego (1991–2010), Rady Naukowej Instytutu Amin Biogennych w Łodzi (1999–2001), Komitetu Nauk Neurologicznych i Komitetu Neurobiologii (1999–2010), Polskiego Towarzystwa Badań Układu Nerwowego (2005). Od 199 członek korespondent PAN, w 2007 członek rzeczywisty PAN. W latach 1979–1988 przewodniczący Polskiego Towarzystwa Anatomicznego, od 1994 członek honorowy. Utrzymywał rozległe kontakty z zagranicznymi ośrodkami naukowymi, między innymi członek honorowy Bułgarskiego Towarzystwa Anatomów, Histologów i Embriologów (1978), członek Komisji Kontaktów Międzynarodowych Anatomische Gesellschaft (od 1994), przedstawiciel Polskiego Towarzystwa Anatomicznego w International Federation of Associations of Anatomists (od 1995), członek Komitetu Narodowego do spraw Współpracy z Międzynarodową Organizacją Badań Mózgu (w latach 1996–1998).
W 2001 doktor honoris causa Akademii Medycznej w Gdańsku. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim (1973) i Oficerskim (1995) Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1978), Medalem 40-lecia Polski Ludowej (1985), Medalem „Zasłużonemu Akademii Medycznej w Gdańsku” (1975), Medalem 30-lecia (1975), 40-lecia (1985) i 50-lecia (1995) Akademii Medycznej w Gdańsku, Medalem 1000-lecia Gdańska (1997), odznaką „Za Zasługi dla Gdańska” (1973). Otrzymał tytuł Zasłużony Nauczyciel PRL (1981). W 1971, 1977, 1981, 1987 laureat Nagrody Sekretarza PAN, w 1995 otrzymał Nagrodę Naukową Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza.
Od 1952 był żonaty z prof. Mirosławą z domu Broda (19 IX 1931 Łuck – 19 V 2017 Gdańsk), twórczynią gdańskiej kardiochirurgii, między innymi kierownikiem Kliniki Kardiochirurgii AMG w latach 1987–2002. Ojciec Krzysztofa Narkiewicza. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko. Od 25 X 2010 jego imię nosi aula Auditorium Primum w Atheneum Gedanense Novum (GUMed, al. Zwycięstwa 41/42), Polskie Towarzystwo Lekarskie przyznało mu pośmiertnie tytuł „Medicus Nobilis” (2010).
