ZBIGNIEW GACH (1 XII 1952 Gdańsk – 26 II 2012 Gdańsk), dziennikarz. W 1977 ukończył Inst. Filologii Polskiej q UG. W 1977–82 w tygodniku q „Czas”. W q sierpniu 1980 jako reporter podczas strajku w q Stoczni Gd. Od września 1980 czł. q Solidarności, publikował w piśmie „Solidarność”. Podczas q stanu wojennego uczestnik strajku w Stoczni Gd. 13–16 XII 1981, aresztowany, do 20 grudnia w Areszcie Śledczym w Starogardzie Gd. W lutym 1982 zwolniony z pracy, do grudnia t.r. bez zatrudnienia. W 1983–87 reporter miesięcznika „Pomerania”. W 1984 (pod pseud. Marcin Moskit) z q Mariuszem Wilkiem i q Maciejem Łopińskim współautor książki
Konspira. Rzecz o podziemnej „Solidarności” (uhonorowanej nagrodą Solidarności Pracowników Wydawnictw za najlepszą publikację w obiegu niezależnym). W 1987–89 specjalista ds. marketingu w Przedsiębiorstwie Uspołecznionym Modem w Sopocie. W 1989–91 reporter i felietonista w q „Tygodniku Gdańskim”. W 1991–96 specjalista ds. wydawniczych, 1998–99 w Fundacji Pomocy Dzieciom Skrzywdzonym „Dar Gdańska”, 1999 dziennikarz w „Ilustrowanym Kurierze Sopockim”, 1999–2006 w q „Dzienniku Bałtyckim”. Od 2006 na rencie. Współautor książki
Gdańsk. Dramat wojenny (1984), autor m.in. książek:
Antybohater (1991, o drodze Lecha Wałęsy do prezydentury),
Jeden z Wiela (1991, o partyzantce na Kaszubach),
Leszek Balcerowicz: wytrwać (1993),
X wieków piwa w Gdańsku (2007). Wspólnie z q Donaldem Tuskiem, q Wojciechem Dudą i q Grzegorzem Fortuną opublikował albumy
Dawny Sopot (1998) i
Był sobie Gdańsk 1945 (1998). W 2002 otrzymał nagrodę specjalną Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (za reportaż
Łaciate przeznaczenie), w 2004 nagrodę gł. na Festiwalu Piosenki Szantowej w Kr. za tekst utworu
Cztery zegary.
