BRONK OTTO, fizyk, wynalazca
| < Poprzednie | Następne > |
OTTO ROMANUS von BRONK (29 II 1872 Gdańsk – 5 VIII 1951 Berlin), fizyk, wynalazca w dziedzinie elektrotechniki, uważany za ojca niemieckiej telewizji. Syn Franza Xaviera (7 II 1823 Podjazy – 13 IV 1880 Gdańsk), byłego właściciela ziemskiego ze wsi Podjazy w powiecie kartuskim, od 1870 mieszkającego w Gdańsku (prowadził gospodę przy Sandgrube 2 (ul. Rogaczewskiego)) i Modesty, córki Stanislausa von Kalksteina, właściciela ziemskiego.
Od 1890 w Berlinie, gdzie miał studiować teologię. Podjął jednak studia z zakresu elektrotechniki, pracując jednocześnie w drukarni jako robotnik. W 1896 z F. Clausenem założył w Berlinie laboratorium, w którym zajmował się (po śmierci wspólnika samodzielnie) pionierskimi doświadczeniami z zakresu elektrotechniki, badając możliwości przekazywania obrazów promieniami rentgenowskimi, użycia telegrafii bezprzewodowej oraz produkcji fotokomórek selenowych. Posiadał wiele patentów, w tym na telewizyjne urządzenia nadawczo-odbiorcze w kolorze (1904). Ten ostatni miał wiele wad i nie nadawał się do wykorzystania gospodarczego, jednak jego rozwiązania techniczne stworzyły podstawy do powstania analogowej telewizji kolorowej systemu NTSC. W latach 1911–1936 pracował w firmie Telefunken, kierując działem badawczo-patentowym.
Od 1904 żonaty z Heleną, córką mistrza stolarskiego Friedricha Püschela i Caroline Seker, mieli syna.
Bibliografia:
Piloty Robert, Bronk Otto von, w: Neue Deutsche Biographie, 2, 1955, s. 633.
