HAGEMANN ALBRECHT BRUNO JOHANN FRIEDRICH, burmistrz Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
ALBRECHT BRUNO JOHANN FRIEDRICH HAGEMANN (27 VI 1842 Dolchau, Saksonia-Anhalt – 4 VIII 1894 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Syn właściciela ziemskiego Friedricha Hagemanna. W 1861 ukończył prestiżowe gimnazjum w Berlinie (Friedrich-Werdersches Gymnasium), następnie studiował prawo na uniwersytetach w Berlinie i w Heidelbergu. Po ukończeniu studiów pracował w administracji sądowej. W 1869, po egzaminie państwowym, uzyskał uprawnienia sędziowskie. Wymagany staż odbył jako referendarz w sądzie na wyspie Rugia. W latach 1871–1875 był radcą i syndykiem Zarządu Miasta w Toruniu, 1875–1878 burmistrzem zabytkowego miasta Halberstadt w Saksonii. 22 XII 1877 został wybrany przez Radę Miejską Gdańska na stanowisko burmistrza (zastępcy nadburmistrza); po akceptacji przez prezydenta gdańskiej rejencji pracę rozpoczął 5 II 1878. Funkcję tę pełnił do śmierci.
Współdziałał we wszystkich poczynaniach nadburmistrza Leopolda von Wintera, zajmując się głównie sprawami gospodarczo-społecznymi oraz gospodarką komunalną miasta. Po niespodziewanej rezygnacji z urzędu Leopolda von Wintera od wiosny 1890 roku do 8 I 1891, czyli do momentu objęcia stanowiska nadburmistrza przez Karla Adolfa Baumbacha, kierował administracją miejską. W styczniu 1891 wprowadził nowego nadburmistrza w problematykę, która była przedmiotem działań Zarządu Miasta, i w plany władz na najbliższe lata. Nadal nadzorował pracę całego urzędu, zajmując się głównie gospodarką komunalną. Jego gabinet mieścił się na drugim piętrze Ratusza Głównego Miasta, we wschodnim narożniku sali dziś zwanej Morską. Obok były gabinety kamlarza (skarbnika miejskiego) i miejskiego radcy budowlanego. Nagła śmierć nie pozwoliła mu uczestniczyć 1 XI 1894 w oddaniu do użytku wielkiej rzeźni miejskiej przy Englischer Damm (ul. Grobla Angielska), której budowę nadzorował.
W 1884 mieszkał z rodziną przy Langgarten 38 (ul. Długie Ogrody), w 1892 pod nr 39. Był żonaty z Klarą Herminą Wiggert (zm. po 1908). Miał dwie córki i syna. Else w 1897 była panną, Käte w 1908 – nauczycielką; obie w wymienionych latach mieszkały z matką: w 1897 przy Langgarten 39, w 1908 przy Langer Markt 8 (Długi Targ). Syn Gustav (ur. 4 IV 1877 Halberstadt) w 1896 uzyskał maturę w gdańskiej szkole średniej św. Piotra i Pawła.
Uroczysty charakter miał jego pogrzeb. Kondukt wyruszył spod Dworu Artusa, gdzie pożegnały go władze, i przeszedł ulicami miasta na cmentarz św. Jana przy Große Allee (al. Zwycięstwa). Za karawanem w wojskowej asyście jechały dwa ekwipaże z wieńcami i kwiatami, szła orkiestra wojskowa grająca okolicznościowe marsze, poczet honorowy oficerów 36. pułku artylerii polowej, członkowie miejskiego bractwa strzeleckiego w strojach organizacyjnych. Za trumną, obok rodziny i przyjaciół, szli najwyżsi gdańscy notable: nadprezydent prowincji Prusy Zachodnie Gustav Heinrich Gossler, prezydent rejencji gdańskiej
Jaroslaw Jarotzki, komendant 17. Korpusu Armijnego gen. August Lentze (1832–1920), członkowie Zarządu Miasta z nadburmistrzem Karlem Adolfem Baumbachem, Rada Miejska z przewodniczącym Carlem Ottonem Steffensem, oficerowie gdańskich jednostek wojskowych. Przed cmentarzem stały szpalery uczniów gdańskich szkół, które tego dnia były zamknięte. Na cmentarzu gdańskie chóry żegnały go psalmami. Ostatnie przemówienie wygłosił pastor kościoła Najświętszej Marii Panny Arthur Brausewetter.
