HLAWACZEK HEINRICH, aktor, śpiewak operetkowy, reżyser

< Poprzednie

Następne >

Folder Teatru Miejskiego na sezon 1891/1892: zaproszenie do kupna abonamentu na 225 lub 45 przedstawień wieczornych (Passepartout-Abonnement), względnie abonamentu na jedną z 4 serii po 35 przedstawień wieczornych (Serien-Abonnement)

Folder Teatru Miejskiego na sezon 1891/1892: informacje o cenach abonamentów, kierownictwie artystycznym i muzycznym, personelu pomocniczym, zespole technicznym, solistach śpiewakach

Folder Teatru Miejskiego na sezon 1891/1892: informacje o balecie, aktorach, chórze i zakontraktowanych występach gościnnych

HEINRICH HLAWACZEK (Hlawatschek; 13 II 1837 Wiedeń – 4 VI 1900 Gdańsk), pseudonim artystyczny Heinrich Rosé (Rosée), aktor komediowy, śpiewak operetkowy, reżyser, dyrektor teatru. W 1857 debiutował w styryjskim Leoben, następnie aktor w teatrach Linzu (Landschaftliches Theater), Innsbrucku (Nationaltheater), Wiednia (Carltheater, Theater in der Josephstadt), Frankfurtu nad Menem (Stadttheater, Victoria-Theater), Brna (Stadttheater) i Drezna (Residenz-Theater).

W 1884 zaangażowany do gdańskiego teatru wraz z żoną, aktorką Mathilde Wilhelmine Reidlinger (ok. 1844 Wiedeń – 1 II 1891 Gdańsk). W 1885 reżyser operetek i fars oraz zastępca dyrektora teatru Heinricha Jantscha. 9 II 1886 został dzierżawcą Teatru Miejskiego po zapłaceniu Jantschowi odstępnego w wysokości 45 000 marek. Rejencja Gdańska przedłużała z nim umowę dzierżawną co kilka lat, po raz ostatni 1 V 1900. W sezonie teatralnym 1886/1887 zatrudniał 160 artystów (36 aktorów, 15 śpiewaków, 62 chórzystów, 11 tancerek, 36 muzyków). Z czasem zmniejszał ich liczbę, w sezonie 1899/1900 zatrudniał 118 artystów (20 aktorów, 17 śpiewaków, 35 chórzystów, 10 tancerek, 36 muzyków).

Dał ponad 140 premier, w tym tragedie (między innymi Antoniusz i Kleopatra Williama Shakespeare’a, 3 XII 1886), dramaty (między innymi Nora Henryka Ibsena, 3 XII 1889; Honor Hermanna Sudermanna, 25 IX 1890; Natalie (Miesiąc na wsi) Iwana Turgieniewa, 8 XII 1892), opery (między innymi Rycerskość wieśniacza Pietra Mascagniego, 16 X 1891; Pajace Ruggiera Leoncavalla, 8 XII 1893; Jaś i Małgosia Engelberta Humperdincka, 4 XII 1894; Sprzedana narzeczona Bedřicha Smetany, 27 XII 1895; Śpiewacy norymberscy Richarda Wagnera, 17 III 1898), operetki (między innymi Sinobrody Jacques’a Offenbacha, 17 XII 1889; Ptasznik z Tyrolu Adama Zellera, 1 IV 1892; Gejsza Sidneya Jonesa, 19 XII 1897; Bal w operze Richarda Heubergera, 25 XII 1898), komedie (między innymi Madame Sans-Gêne Victoriena Sardou, 22 X 1894; na temat bohaterki tej sztuki zob. Madam Sans-Gêne, księżna gdańska), wodewile i farsy.

Bieżący repertuar uzupełniał wznowieniami sztuk wystawionych przed 1886. Wpływy z działalności teatralnej nie pokrywały kosztów, różnicę wyrównywał z własnego majątku i z zaciąganych pożyczek, które spłacić musieli jego spadkobiercy. 7 VI 1900 pochowany na cmentarzu kościoła katolickiego św. Józefa przy Wielkiej Alei ( cmentarze we Wrzeszczu. Przy Wielkiej Alei). 16 V 1896 jego córka Josefa Antonia (13 X 1871 Wiedeń – po 1900) poślubiła Johannesa G.A. Rogorscha. JMM