„DANZIGER DAMPFBOOTFÜR GEIST, HUMOR, SATIRE, POESIE, WELT- UND VOLKSLEBEN, KORRESPONDENZ, KUNST, LITERATUR UND THEATER” (Gdański parowiec dla ducha, humoru, satyry, poezji, życia świata i ludzi, korespondencji, sztuki, literatury i teatru), gazeta lit. Wychodziła 1831–79 trzy razy w tygodniu. Założycielem, pierwszym wydawcą i red. był q Wilhelm Schumacher. W koncesji wydanej 27 X 1831 znalazł się zapis zakazujący zamieszczania artykułów przeciwko religii i ustrojowi, publicystyki polit. i artykułów z zakresu historii współczesnej. Zakaz obejmował także publikowanie twórczości autorów z grupy lit. Młode Niemcy. Pierwszą stronę każdego numeru zdobiła winieta przedstawiająca parowiec. Większość pisma zajmowała twórczość wydawcy, zresztą utalentowanego, ale napotkać w nim można było artykuły dotyczące współczesności. W. Schuma- cher zręcznie omijał zakaz cenzury i w 1832 znalazło się w gazecie nieco informacji o pol. uczestnikach powstania listopadowego (część z nich była internowana w Gd.). Drukował o nich krótkie informacje, wiersze, opublikował 2 artykuły o pacyfikacji powstańców w Fiszewie przez wojsko prus. w 1832. Zamieszczał reklamy z logo firm, stając się tym samym prekursorem nowoczesnej prasy w Gd. Po śmierci W. Schumachera w 1837 pismo przejęte przez firmę Fried- rich Samuel Gerhard, prowadzoną przez jego syna q Gustava Adolpha Friedricha Gerharda. Powierzył on redakcję Ignazowi Laskerowi, piszącemu pod pseud. Julius Sincerus. Zmienił wygląd gazety, zwiększył nieco format, wprowadził zróżnicowaną czcionkę, zwiększył odstępy między rubrykami (dzięki czemu poprawiła się przejrzystość druku). Twórczość lit. i. Laskera nie dorównywała tekstom W. Schumachera, ale Lasker sprawdzał się w reportażu i publicystyce. Pod jego redakcją gazeta objęła zasięgiem całą prowincję (Westpreußen). W 1842, po zatargu z G. Gerhardem, I. Lasker musiał opuścić pismo. Odtąd do 1849 jako wydawca i red. odpowiedzialny figurował Fr. Gerhard. W styczniu 1849 zadłużoną firmę przejął q Edvin Gröning. W ciągu tego roku D.D. ukazywał się bez podtytułu, ale jeszcze jako wydawca figurowała firma Gerharda (Gerhardsche Offizin). W 1850–73 jako red., drukarz i wydawca występował Edvin Gröning. Gazeta zmieniła charakter, stając się pismem informacyjnym, na pierwszej stronie zamiast wierszy zamieszczane były artykuły publicystyczne. Zmienił się jej wygląd, zwiększył format, znikła winieta przedstawiająca parowiec, zmieniła się też czcionka, nadal jednak gazeta była składana dwuszpaltowo. Od 1874 red. odpowiedzialnym został q Louis Gröning, wydawcą i drukarzem pozostał Edvin Gröning. Po 1879 przestała się ukazywać.
MAB
