ZIEMIA GDAŃSKA. BIULETYN METODYCZNY
| < Poprzednie | Następne > |
„ZIEMIA GDAŃSKA. BIULETYN METODYCZNY”. Od października 1956 stałym pismem powołanego w 1954 przez Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku Wojewódzkiego Domu Twórczości Ludowej (od 1959 Wojewódzki Dom Kultury z siedzibą w Ratuszu Starego Miasta, zob. Nadbałtyckie Centrum Kultury) był „Biuletyn”, w 1962 przekształcony w „Informator”, zastąpiony z kolei w 1969 przez „Ziemię Gdańską”. W latach 1969–1971 dokładny tytuł brzmiał: „Informator WDK: Ziemia Gdańska”, 1972–1975: „Ziemia Gdańska: Informator Kulturalno-Oświatowy”, 1976–1978: „Biuletyn Metodyczny: Ziemia Gdańska” (dla województw: gdańskiego, elbląskiego i słupskiego), 1979–1989: „Ziemia Gdańska: Biuletyn Metodyczny”.
Czasopismo zawierało omówienia działalności placówek kulturalno-oświatowych województwa gdańskiego, wywiady, reportaże, sylwetki twórców i działaczy, recenzje i poradnictwo metodyczne, propozycje repertuarowe dla chórów amatorskich, zespołów teatralnych i recytatorskich z bogatym materiałem ludowo-regionalnym. Z kwartalnikiem „Ziemia Gdańska” współpracowało wielu dziennikarzy gdańskich zainteresowanych problemami kultury, sztuki, socjologii. Publikowali w nim także literaci oraz osoby z trójmiejskiego środowiska naukowego.
W skład pierwszego kolegium redakcyjnego wchodziły: Eugenia Kochanowska, Leokadia Grewicz i Anna Januszewska. Funkcję przewodniczącego kolegium po Eugenii Kochanowskiej pełnili kolejno: od roku 1969 Ewa Rasmus, od 1977 Barbara Madajczyk, od 1986 Zofia Wąsowska i od 1987 Czesław Kietrys. W latach 1966–1970 wydawany był wspólnie z Wojewódzką i Miejską Biblioteką Publiczną w Gdańsku. Od 2. połowy lat 80. XX wieku ukazywał się jako rocznik. Kilkakrotnie zmieniała się jego objętość, wygląd strony tytułowej i format. W okresie 1956–1989 wydano 154 numery.
