GENÉE RUDOLF HEINRICH, pisarz
| < Poprzednie | Następne > |
RUDOLF HEINRICH GENÉE, pseudonim: P.P. Hamlet (12 XII 1824 Berlin – 19 I 1914 Berlin), pisarz. Syn Friedricha Johanna Genée’go, brat Richarda Friedricha Franza, Ottilie Genée-Fritsch i Elise (12 XII 1831 Berlin – po 1856 prawdopodobnie w Berlinie). W latach 1846–1861 w Gdańsku, od roku 1859 redaktor „Danziger Zeitung”. Wystawiano jego sztuki, na przykład Ziska vom Kelch, oder die Taboriten (1849), i wydawano książki o tematyce gdańskiej, w tym o obrazie Memlinga Sąd ostateczny (1859; por. też Paul Beneke). W okresie 1861–1864 wydawca „Coburger Zeitung”. W latach 1865–1878 mieszkał w Dreźnie, następnie w Berlinie. W 1874 otrzymał doktorat honorowy uniwersytetu w Jenie. Pisał sztuki teatralne, powieści, poezje, rozprawy i artykuły między innymi o teatrze niemieckim i elżbietańskim oraz twórczości Williama Shakespeare’a. W 1913 ukazało się ostatnie jego dzieło: Pro memoria.
