LINDE JOHANN von der (1542 Gdańsk – 27 i 1619 Gdańsk), burmistrz. Syn rajcy Johanna (1514 Toruń – 9 XII 1558 Gd.). W 1558 studiował na uniw. we Frankfurcie n. Odrą, 1559 w Wittenberdze. W Gd. 1573–74 ławnik, 1575–80 rajca, 1581–1618 burmistrz, 1580, 1584, 1589, 1595, 1598, 1601, 1605 i 1608 burgrabia. Pełnił funkcję protoscholarchy w Gimnazjum Akademickim oraz inspektora kośc. NMP. W 1576 uczestnik zjazdu hanzeatyckiego; podczas powrotu z Lubeki drogą lądową aresztowany przez księcia meklemburskiego (wraz z burmistrzem elbląskim Jungschultzem) pod pretekstem braku glejtu książęcego oraz roszczeń wobec Gd. jednego z poddanych księcia za towary utracone 1565 na rzecz kaprów. Zwolniony po 5 miesiącach za wstawiennictwem królów Polski i Danii, księcia prus. Albrechta, stanów prus. i kilku miast hanzeatyckich. W 1579 był wysłannikiem Gd. na dwór w Kopenhadze (na rozmowy z królem duń. Fryderykiem II) oraz do ważniejszych miast hanzeatyckich. W 1587 wraz z Constantinem Giesem był posłem gd. na sejm elekcyjny przed wyborem na króla Polski Zygmunta III Wazy; gdzie zgodnie z instrukcją Rady Miejskiej optować miał za elekcją „Piasta”. Stał na czele delegacji gd., która 29 IX 1587 powitała oficjalnie na wodach Zatoki Gd. przybywającego ze Szwecji króla elekta Zygmunta III Wazę. Zasłużony dla obrony gd. zdobyczy reformacji. Ufundował przed 1596 (wraz z braćmi Adrianem i Nicolau- sem) ołtarz w kośc. Bożego Ciała, będący pierwszym retabulum luterańskim na terenie miasta ( luteranie). W 1596 był posłem Rady Miejskiej, oddelegowanym do odbycia negocjacji z bp. włocławskim Hieronimem Rozrażewskim w sprawie zrzeczenia się na rzecz miasta patronatu nad kośc. NMP oraz przekazania bp. praw zwierzchnich nad gd. klasztorem brygidek. Prawdopodobnie na pocz. XVII w. dokonał konwersji na kalwinizm ( kalwini). Ok. 1608 zaangażował się (wraz z burmistrzem Gerardem Brandesem) w działanie na rzecz obsadzenia przez kalwinistów wszystkich miejsc w Radzie Miejskiej, w związku z postępami wyznania reformowanego w Gd. i przypadkami coraz częstszego przechodzenia na kalwinizm patrycjuszy gd. Aktywnie wspierał w Gd. rozwój protest. sztuki sakralnej. Miał zatargi z malarzem Antonem Möllerem, którego pozbawił intratnych zamówień Rady Miejskiej. Mieszkał przy Langgasse 25 (ul. Długa).
DK
