LANDAU IZAAK (25 V 1884 Gdańsk – 28 XII 1947 Hajfa), lekarz, działacz syjonistyczny. W 1902 absolwent Gimnazjum Królewskiego na Dolnym Mieście, studiował medycynę na uniw. w Berlinie i Królewcu. W 1910 otworzył w Gd. praktykę lekarską jako pediatra i internista (1914– 28 gabinet przy Langgarten 37/38 (ul. Długie Ogrody)). W 1913 współzał. klubu sport. Bar Kochba (którym kierował do marca 1933). Podczas i w. świat. lekarz wojsk. w armii niem. na fron- cie (Białoruś, Rumunia). Początkowo zwolennik tzw. syjonizmu ogólnego, od 1929 – radykalnego nurtu syjonistów-rewizjonistów ( syjoniści). Po 1919 rzecznik żyd. emigrantów z Rosji, lider Żydowskiej Partii Ludowej, od 1922 z jej mandatu w Zgromadzeniu Reprezentantów Gminy Syna- gogalnej. Kierował gd. Biurem Palestyńskim, zaj- mującym się emigracją Żydów do Palestyny. W 1928 współtworzył miesięcznik „Das Jüdische Volk” ( prasa żyd.), którym także kierował. W 1933, obawiając się aresztowania, wyjechał do Polski, stąd wyemigrował do Palestyny. Jego syn, Mosze Landau, sędzia izraelskiego Sądu Najwyższego, przewodniczył 1961 rozprawie wytoczonej zbrodniarzowi hitl. Adolfowi Eichmannowi.
GB
