RICCIUS CHRISTOPHER, profesor Gimnazjum Akademickiego
| < Poprzednie | Następne > |
CHRISTOPHER RICCIUS (1590 Szczecin – pochowany 1 V 1643 Gdańsk), profesor prawa w gdańskim Gimnazjum Akademickim, syndyk. Wywodził się z rodziny zamieszkałej we Florencji, jego dziadek po przyjęciu luteranizmu osiadł w Niemczech. Syn Joachima, nauczyciela retoryki w szczecińskim Pedagogium i następnie kaznodziei w Gartzu, oraz Judyty z domu Saasiam. Miał brata Adama, profesora prawa na uniwersytecie w Królewcu.
Ukończył szczecińskie Pedagogium, od 1609 uczył się w Gimnazjum Joachimicum w Berlinie, od lutego 1610 studiował w Rostocku, następnie w Wittenberdze, słuchał wykładów także i na innych uniwersytetach (Jena, Strasburg, Leuven). Na uniwersytecie w Orleanie uzyskał licencjat z prawa, po którym otrzymał propozycję pracy w gdańskim Gimnazjum Akademickim. Wprowadzony został do Gimnazjum 3 VII 1619. W 1635 odbył dłuższą podróż naukową po Europie, odwiedził Francję, Anglię, Niemcy i Niderlandy, uzyskał też stopień doktora praw. Autor publikacji z historii ustroju Polski w okresie królów elekcyjnych. Ważniejsze publikacje: Designatio lectionum ac operarum in gymnasion (Danzig 1630); De Coronation regia (Paris 1636). W tej drugiej pracy badał znaczenie i przebieg ceremonii koronacyjnych w Polsce od czasów piastowskich po sobie współczesne, podnosząc konieczność uściśleni prawnych zasad wyboru nowego króla.
W 1638 zrezygnował z pracy w Gimnazjum Akademickim, obejmując funkcję gdańskiego syndyka. Był w gronie broniących przywilejów Gdańska przed próbami ich ograniczenia przez króla polskiego Władysława IV. W 1639 opublikował rozprawę Problema regium de electione principium tranquilla..., cieszące się jeszcze w XVIII wieku zainteresowaniem rozwinięcie wcześniej badanych wątków, pierwsze omówienie teoretycznych zasad elekcji i koronacji królów polskich.
Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy ożenił się 11 V 1620 z Barbarą, córką Mathiasa Feigiusa, z którą miał synów Joachima Christopha i Constantina, także prawników, oraz Adelgundę, od 1642 żonę sekretarza Starego Miasta Gdańska A. Petermanna, Annę Marię, od 1659 żonę lekarza Johanna Fabritiusa (Schmiedta). 8 XI 1639 ożenił się powtórnie, z Dorothą (zm. 21 I 1642), córką Adama Puschin, członka Trzeciego Ordynku. Zmarł po krótkiej chorobie, pochowany został w kościele Najświętszej Marii Panny.
Bibliografia:
Maciejowski Tadeusz, Prawo i jego nauczanie w Gdańskim Gimnazjum Akademickim od XVI do XIX wieku, „Czasopismo Prawno-Historyczne”, t. 62, 2015, z. 2, s. 112-113.
Mokrzecki Lech, W kręgu prac historyków gdańskich XVII wieku, Gdańsk 1974.
Mokrzecki Lech, Riccius Krzysztof, w: Polski Słowni Biograficzny, t. 31, 1988, s. 272-273.
Mokrzecki Lech, Riccius Krzysztof, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. 4, Gdańsk 1997, s. 66.
