PRINS HENRY, skrzypek, kompozytor
| < Poprzednie | Następne > |
HENRY (HARTOG) PRINS (13 XII 1884 s’Hertogenbosch (Holandia) – 1944 w obozie zagłady), skrzypek i kompozytor. Pochodził z rodziny żydowskiej, studiował w Amsterdamie, Kolonii, Brukseli i Pradze, w latach 1903–1905 koncertmistrz Czeskiej Filharmonii, 1905–1909 koncertmistrz orkiestry w Chemnitz, od 1909 nauczyciel skrzypiec w Westpreußisches Konservatorium w Gdańsku (zob. Carl Fritz Binder). Odbył wiele tournée koncertowych, między innymi wraz z Maxem Regerem. Założyciel i współzałożyciel kilku organizacji życia muzycznego w Gdańsku: Musikalische Gesellschaft (1911), Danziger Orchester-Verein (1912) oraz Philharmonische Gesellschaft (1920; Felix Berger), która organizowała regularne koncerty symfoniczne i kameralne w Teatrze Miejskim. Od 1933 kierował orkiestrą i chórem Jüdischer Kulturbund (Żydowski Związek Kulturalny). Komponował utwory orkiestrowe, kameralne oraz pieśni.
Od 26 VI 1913 żonaty był ze skrzypaczką Lotte (Charlotte) Helene Becker (ur. 19 IV 1893 Gdańsk), córką żydowskiego kupca Juliusa, z którą często występował na koncertach kameralnych. Nazistowska polityka rasowa zmusiła go do rezygnacji z udziału w publicznym życiu muzycznym, w 1938 wrócił do Holandii. Po zajęciu Holandii przez Niemcy w 1940 aresztowany wraz z żoną przez Gestapo, zginęli przypuszczalnie w Auschwitz-Birkenau lub Sobiborze.
Bibliografia:
Źródła:
Archiwum Państwowe Gdańsk, Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk sygn. 1609/445 nr 1269 (akt urodzenia Charlotte Helene Becker), /1031 nr 451 (akt zawarcia małżeństwa).
Literatura:
Domańska Hanna, Kadisz gdańskich kamieni. Dzieje trójmiejskiej gminy żydowskiej do roku 1943, Warszawa 1994.
Echt Samuel, Die Geschichte der Juden in Danzig, Leer/Ostfriesland 1972.
Lichtenstein Erwin, Die Juden der Freien Stadt Danzig unter der Herrschaft des Nationalsozialismus, Tübingen 1973.
Loew Peter Oliver, Lexikon Danziger Komponisten (Mitte 19. bis Mitte 20. Jahrhunder), w: Musikalische Beziehungen zwichsen Mitteldeutschland und Danzig im 18. Jahrhundert, Sinzig 2002.
