PAŃSTWOWY URZĄD POLICJI BUDOWLANEJ W GDAŃSKU
| < Poprzednie | Następne > |
PAŃSTWOWY URZĄD POLICJI BUDOWLANEJ W GDAŃSKU (Staatliches Baupolizeiamt zu Danzig), instytucja nadzorująca przestrzeganie prawa budowlanego, powołana 6 V 1814 na wzór policji w Berlinie i Królewcu, z uwzględnieniem lokalnych stosunków, istniała do roku 1945. Po 1850 wyodrębniona z Prezydium Policji jako samodzielny urząd. Policja budowlana wydawała rozporządzenia (Baupolizeiverordnungen) określające wspólne dla wszystkich zasady wykorzystywania nieruchomości na cele budowlane oraz decyzje i postanowienia w sprawach indywidualnych, które zatwierdzały projekty budynków lub wzywały do zaprzestania naruszeń prawa pod groźbą kary.
Nadzorowała przedsięwzięcia budowlane władz miejskich na cele publiczne (w tym budowę dróg, mostów, wodociągów i kanalizacji). Tworzyła plany zabudowy terenu miasta (do 1855 tylko na zlecenie Państwowej Policji Budowlanej z siedzibą w Berlinie), po 1875 zatwierdzała również plany zabudowy tworzone przez gdański magistrat. Do jej kompetencji należała także kontrola drobniejszych elementów infrastruktury technicznej, np. w marcu 1926 wydała rozporządzenie o uzyskiwaniu zezwoleń na lokalizację masztów radiowych i telegraficznych.
Urząd prowadził dokumentację wszystkich nieruchomości budynkowych na terytorium Gdańska. Na początku XX wieku składał się z dwóch wydziałów. Pracami kierował inspektor budowlany (Bauinspektor), mający do pomocy regencyjnego inżyniera budowlanego (Regierungbaumeister) i sekretarza.
