KLAMAN GRZEGORZ (ur. 7 i 1959 Nowy Targ), rzeźbiarz, pedagog. W 1980 ukończył Liceum Plastyczne im. A. Kenara w Zakopanem i studiował rzeźbę w PWSSP w Gd. (q ASP), dyplom uzyskał 1985 w pracowni q Franciszka Duszeńki. Podjął pracę w tej uczelni, kolejno: asystent, adiunkt, prof. Prowadzi pracownię intermedialną. W 1984 stworzył tzw. galerię rotacyjną, niezinstytucjonalizowaną i niezwiązaną ze stałym lokum, pojawiającą się wraz z artystą w różnych miejscach Gd., alternatywną wobec tradycji wystawienniczej; w 1985 przekształcił ją w galerię Wyspa (na q Spichlerzach). W 1994 założył Fundację Wyspa Progress, której staraniem powstało w 1998 q Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia. W 2002 z inicjatywy fundacji Wyspa powstała Modelarnia na terenach dawnej stoczni gd., kolejnego miejsca „porzuconego”, oddanego do dyspozycji artystów w celu reanimacji i redefinicji. Debiut artyst. związany był z ruchem młodej sztuki, tzw. ekspresji lat 80. XX w. Tworzył wówczas ekspresywne rzeźby figuralne, pozornie niedbale opracowane, łączące różne tworzywa i zdegradowane materie. Po działaniach w przestrzeni miasta, zaliczanych do landartu (sztuki ziemi), kolejny głos w kwestiach władzy, pamięci, manipulacji etc. stanowiły monumentalne instalacje quasi-architektoniczne z drewna i blachy, często połączone z symbolicznymi elementami, takimi jak książki, mięso, włosy, dźwięk. Problemy ciała i cielesności, interwencji w naturę i prywatność (ze strony władzy, religii, techniki itp.) poruszają prace z użyciem preparatów i fotografii ludzkich organów. Zbiorowa i indywidualna pamięć, komplikacje polit., kult., społ., rel. są przedmiotem m.in. takich obiektów i działań, jak instalacja na wystawie Drogi do wolności w Gd. (2000); Flaga dla III RP i Pol-end (2001), Subiektywna Linia Autobusowa po terenie Stoczni (w ramach projektu City Transformers 2002, kolejne edycje 2009, 2010); Bojaźń i drżenie (Florida Atlantic University 2007), Warsztat Lecha Wałęsy (2010).
EKA
