KAMLARIA (Kämmerei). Urząd miejski zarzą- dzający finansami, działał od XIV w. do 1794 i 1807–14. Podlegał pocz. q Radzie Miejskiej, od 2. poł. XVI w. wszystkim q ordynkom za pośred- nictwem wybieranych komisji. Obejmował 3 wydziały: kasy miejskiej, q urzędu budowla- nego, od 1587 zarządu Zbrojowni. Pierwotnie k. prowadziło dwóch, od 1589/92 – trzech najstarszych rajców, zw. kamlarzami (Kämmerer), zarządzających kolejno poszczególnymi wydziałami. Od 1658 dostęp do k. otrzymali także przedstawiciele pozostałych ordynków: 2 z drugiego i 4 z q Trzeciego Ordynku (liczba tych osta- tnich została podwojona w ordynacji króla pol. Augusta III). Dochody k. dzielono na: 1) zwyczajne, pochodzące m.in. z q Komory Palowej, młynów i cegielni miejskich, podatku od sum spadkowych wywożonych z miasta, q akcyz, kaduków, czynszów gruntowych, wag miejskich, posiadłości wiejskich, jarmarku dominikańskiego, straganów handl., zapisów w q księgach gruntowych, opłat za zbieranie bursztynu, za pilotowanie statków, korzystanie z głębi morskiej, procentów od pożyczonych kapitałów, loterii, sprzedaży skonfiskowanych towarów i innych podatków lub opłat; 2) nadzwyczajne, zw. funduszami posiłkowymi, pochodzące z opłat pobieranych w formie akcyz, szarwarków, powierzonych urzędów miejskich, podatku spadkowego, od q menonitów i q żydów. Wydatki k. obejmowały gł. zakupy broni i amunicji, spłaty rat królewskich, utrzymanie i remonty budowli publicznych, wynagrodzenie urzędników miejskich oraz dowódców wojsk., utrzymanie twierdzy q Wisłoujście, koszty reprezentacyjne, odset- ki od pożyczonych kapitałów.
JZ
