JANIK BERNARD
| < Poprzednie | Następne > |
BERNARD JANIK (23 VI 1904 Charlottenburg, Berlin – 10 VII 1977 Gdańsk), germanista, nauczyciel w Gimnazjum Polskim, dyrektor I Liceum Ogólnokształcącego. Syn Teodora i Anny z domu Jezierskiej. W Charlottenburg rozpoczął naukę w gimnazjum, ukończył po powrocie rodziny do Polski w 1923 w Rawiczu. Od 1 VIII 1923 nauczyciel w Poznaniu, jednocześnie studiował germanistykę i pedagogikę na uniwersytecie w Poznaniu. W latach 1927–1931 delegowany przez Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego do Holandii jako organizator szkolnictwa polskiego wśród emigrantów w zagłębiu węglowym w Limburgii (Heerlen). Pełnił również obowiązki sekretarza Konsulatu Honorowego RP, był założycielem i redaktorem gazety "Polak w Holandii". W lutym 1931 powrócił do kraju, w maju 1932 dokończył studia w Poznaniu.
Urlopowany z gimnazjum w Poznaniu od 1 IX 1932 do 29 VIII 1939 nauczyciel w Gimnazjum Polskim w Gdańsku. Był opiekunem szkolnej biblioteki niemieckiej, od 1933 opiekunem Harcerskiej Drużyny Morskiej im. Zygmunta Augusta. Działacz Związku Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku, 1936–1937 wicedyrektor Biura Gdańskiej Macierzy Szkolnej, od 1932 członek Zarządu Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki (TPNiS).
28 VIII 1939 wyjechał z Gdańska, podczas II wojny światowej ukrywał się na terenie Generalnego Gubernatorstwa. 8 IV 1945 powrócił do Gdańska, decyzją kuratora Okręgu Szkolnego Gdańskiego został dyrektorem I Państwowego Gimnazjum i Liceum i był nim do 31 VII 1948. Równocześnie od 1 X 1945 do 1951 prowadził lektorat języka niemieckiego w Wyższej Szkole Handlu Morskiego w Sopocie, w 1949–1953 i 1956–1972 w Wyższej Szkole Pedagogicznej i na Uniwersytecie Gdańskim. Od 1948 był także lektorem w Gdańskiej Akademii Medycznej, w okresie od 1956 do przejścia na emeryturę w 1974 kierownikiem Studium Języków Obcych AMG.
Od 1945 ponownie członek Zarządu TPNiS, w 1945–1950 wiceprezes. Członek Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, w 1956–1960 jego pierwszy sekretarz generalny, od 1961 przewodniczący Komisji Rewizyjnej, od 1872 członek honorowy. Był członkiem Instytutu Bałtyckiego, Związku Nauczycielstwa Polskiego, Towarzystwa Przyjaciół Gdańska, Towarzystwa Nautologicznego w Gdyni.
Specjalista filologii starogermańskiej i staroholenderskiej, zajmował się słownictwem i dawnym prawem morskim. Opracował i przetłumaczył teksty prawa morskiego XV–XVIII wieku (Najstarszy tekst prawa morskiego w Gdańsku, 1961); wykazał zależności polskiej terminologii morskiej od języka niderlandzkiego (między innymi współautorstwo Nomenclatura navalis. Dwa gdańskie rękopisy z XVII wieku o budownictwie statków, 1976); współpracował przy reedycji francuskiego słownika morskiego Nouveau Glossaire Nautique d’Augustin Jal (1972); inicjator, redaktor i współautor monografii Gimnazjum Polskie Macierzy Szkolnej w Gdańsku (1922–1939) (1976).
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1934), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
