ZANKENCZYN LORENZ, kanonik
| < Poprzednie | Następne > |
LORENZ ZANKENCZYN (zm. 1457), gdańszczanin, kanonik chełmżyński, elekt na biskupstwo chełmińskie. Członek zakonu krzyżackiego. Pochodził z Gdańska, był spokrewniony z immatrykulowanym w 1443 roku na uniwersytecie w Krakowie studentem zapisanym jako „Gedokus Czankenczin de Gdansk” ( Nicolaus Zankenczin). W 1433 zapisał się na uniwersytet w Rostoku, od 1437 bakałarz. Już w 1436 roku tytułował się także wikariuszem kościoła Trzech Króli w Nowym Mieście Elblągu. Najpewniej z nim należy utożsamiać oficjała Lorenza, który w roku 1445 przesłał biskupowi chełmińskiemu Johannowi Marienauowi spis parafii wytypowanych do objęcia planowanym synodem. Już wówczas, jako oficjał, był zapewne członkiem kapituły katedralnej w Chełmży. W jej składzie, jako kanonik, z całą pewnością odnotowany został 18 VI 1450 roku w roli wysłannika biskupa pomezańskiego Kaspara Linkego do wielkiego mistrza Ludwiga von Erlichshausen. Dowodnie od roku 1457 prepozyt w Chełmży; 23 września tego roku prokrzyżacka część kapituły chełmżyńskiej przedstawiła go wielkiemu mistrzowi jako kandydata na biskupstwo chełmińskie w związku ze śmiercią dotychczasowego pretendenta Andreasa Sandberga. O chełmiński tron biskupi rywalizował z kandydatem stronnictwa antykrzyżackiego Bartholomäusem Rogsenerem i we własnej sprawie udał się do Rzymu. Niebawem jednak zmarł.
