BOLDUAN TADEUSZ, dziennikarz
| < Poprzednie | Następne > |
TADEUSZ BOLDUAN (5 IV 1930 Kościerzyna – 10 VI 2005 Gdynia), dziennikarz, publicysta. Syn Teodora Bolduana, burmistrza Wejherowa, rozstrzelanego w 1939 przez Niemców, brat Rajmunda Bolduana; po 1945 wychowanek Domu Dziecka w Sopocie. W latach 1964–1967 studiował historię na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (nie ukończył).
Od 1950 redaktor „Dziennika Bałtyckiego”. Po odbyciu zasadniczej służby wojskowej skierowany do pracy w prasie wojskowej, w latach 1952–1957 był w Warszawie korespondentem i następnie kierownikiem działu kultury w „Głosie Żołnierza”, sekretarzem redakcji i zastępcą redaktora naczelnego gazety Wojsk Lotniczych „Skrzydła Wolności”, zastępcą redaktora naczelnego wydawanego w Bydgoszczy „Żołnierza Polski Ludowej”.
Członek założyciel Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego, od 1956 członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Redaktor naczelny „Kaszëbe” (1957–1961), zastępca redaktora naczelnego „Liter” (1962–1974) i jednocześnie sekretarz redakcji ((1968–1973), dziennikarz i kierownik działu społecznego „Czasu” (1975–1981). Od 1 I 1981 na emeryturze. Od 2 VII 1990 do 15 II 1991 redaktor naczelny „Dziennika Bałtyckiego”. Od 1994 prowadził konwersatorium z publicystyki regionalnej Pomorza na Podyplomowym Studium Dziennikarstwa Uniwersytetu Gdańskiego.
Autor książek o szeroko rozumianej tematyce pomorskiej, między innymi W krainie Słowińców (1953), Książę Świętopełk (1966), albumu Gdańsk 1945–1965 (1967), Apostoł narodowej sprawy. O Antonim Abrahamie (1970), Syn ziemi gdańskiej. Opowieść o Erazmie Czarneckim (1989), Nie dali się złamać. Spojrzenie na ruch kaszubski 1939–1995 (1996), Nowy bedeker kaszubski (2003).
Odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Stolema (1969), odznakami „Za Zasługi dla Gdańska”, „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”, „Zasłużonym Ziemi Wejherowskiej”, „Zasłużony Działacz Towarzystwa Rozwoju Ziem Zachodnich". Od 1996 kanclerz Medalu św. Wojciecha i Medalu Księcia Mściwoja II, w 2006 pośmiertnie odznaczony Medalem św. Wojciecha.
Zmarł w wyniku potrącenia przez samochód w Sopocie, pochowany na cmentarzu Srebrzysko. Od 29 IX 2016 jego imię nosi rondo na Chełmie (skrzyżowanie ul. Cienistej, Worcella i Zamiejskiej).
