BUKOWSKI ROMUALD (19 IV 1928 Wilno – 18 X 1992 Gdańsk), artysta plastyk, polityk. W 1944 –45 był rysownikiem plakacistą w Zarządzie Republikańskim oddziału Związku Patriotów Polskich w Wilnie. W 1948 zdał maturę w liceum w Olsztynie, 1948–50 studiował na ASP w Warszawie, od 1951 w gd. PWSSP (q ASP), którą ukończył 1955. Nauczyciel estetyki i rysunku w szkołach średnich, m.in. 1959–65 w Technikum Hotelarskim w Sopocie. Grafik i rysownik q „Dziennika Bałtyckiego”. Zaliczany do grupy malarzy realistów, tworzył pejzaże, weduty. Badał wpływ sztuki na odbiorców, autor m.in. prac
Rysunek i estetyka (1965),
Amatorskie uprawianie plastyki (1974),
Rysunek dekoracyjny (1971 i 1977). W 1975 autor oprawy plast. wystawy w Muzeum Stutthof w Sztutowie
Pomorze w latach okupacji w świetle hitlerowskich plakatów i obwieszczeń. W 1956 współzał. dwutygodnika studentów i młodej inteligencji Wybrzeża „Kontrasty”, red. 7 numerów (5 VI – 25 XII). Od lutego 1970 do maja 1972 i od 1990 do 18 X 1992 prezes Zarządu Gd. Okręgu Związku Polskich Artystów Plastyków, 1974–81 dyrektor sopockiego Biura Wystaw Artystycznych. Bezpartyjny poseł na Sejm PRL VIII kadencji (23 III 1980 – 31 VIII 1985), jedyny z posłów, który 25 i 1982 głosował przeciw ustawie zatwierdzającej dekret Rady Państwa z 12 XII 1981 o wprowadzeniu w Polsce q stanu wojennego. Po 1981 organizował pomoc dla pozbawionych pracy plastyków i internowanych czł. NSZZ „Solidarność”. Związany 1982–89 z ukazującą się w regionie prasą podziemną. Mieszkał i miał pracownię przy ul. Zbyszka z Bogdańca 85 we Wrzeszczu. Zmarł nagle; pochowany na cment. w Oliwie (q cmentarze w Oliwie). Zachowane prace w zbiorach prywatnych i nielicznych muzeów pol., sporadycznie oferowane przez domy aukcyjne (np.
Pejzaż miejski z 1972).
MrGl
