GALL IWO, reżyser, dyrektor Teatru Wybrzeże
| < Poprzednie | Następne > |
IWO GALL (1 IV 1890 Kraków – 12 II 1959 Kraków), scenograf, reżyser, teoretyk, pierwszy dyrektor Teatru Wybrzeże (1946–1949). Po ukończeniu Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie studiował w Berlinie i Wiedniu. W latach 1923–1929 współpracował z Redutą Juliusza Osterwy (początkowo w Warszawie, po roku 1925 w Wilnie). Projektował scenografię, plakaty, wnętrza teatru, krzesła na widownię, stroje robocze „do próbowania”. Oprawiał scenograficznie Wielkanoc i Księcia Niezłomnego. Jako samodzielny reżyser-inscenizator zadebiutował Sędziami Stanisława Wyspiańskiego (1927). Współpracował miedzy innymi z warszawskim Ateneum i z wileńskim Studiem Hebrajskim. W latach 1932–1935 dyrektor Teatru Kameralnego w Częstochowie; następnie – rok po roku – warszawskiego Teatru Powszechnego i kaliskiego Teatru im. Bogusławskiego.
Podczas II wojny światowej założył w 1941 roku tajne studio dramatyczne w Warszawie, które po wybuchu powstania warszawskiego zostało przeniesione do Krakowa, gdzie wznowiło działalność w kwietniu 1945. Z adeptami tego studia przyjechał w październiku 1946 roku do Trójmiasta, rozpoczynając prapremierą Homera i Orchidei Tadeusza Gajcego historię Teatru Wybrzeże. Za inscenizację i reżyserię Jak wam się podoba Shakespeare’a (1947) otrzymał pierwszą nagrodę zespołową na ogólnopolskim Konkursie Szekspirowskim z finałem w Warszawie (na scenie Teatru Polskiego). Zaproponował na Wybrzeżu Redutę redivivus, studyjny teatr młodych, skupiony i ambitny teatr formy, realizowany bez oglądania się na grymasy widowni.
W 1949 roku przeniósł się do Łodzi, gdzie do roku 1952 kierował Teatrem im. Jaracza. Okres pracy w Teatrze Wybrzeże – z perspektywy całej biografii teatralnej Galla – okazał się najświetniejszy. We foyer Teatru Wybrzeże znajduje się jego popiersie (biust), ze stosowną adnotacją. W 1949 (w okresie „gdańskim”) odznaczony orderem „Sztandaru Pracy” I klasy.
