GIBCZYŃSKA JADWIGA, aktorka
| < Poprzednie | Następne > |
JADWIGA GIBCZYŃSKA (26 VI 1927 Tarnobrzeg – 13 VII 2012 Kraków), aktorka teatralna. Przed przyjazdem do Gdańska grała w kilku teatrach: zadebiutowała w Teatrach Dramatycznych we Wrocławiu rolą Klary w Zemście Aleksandra Fredry w reżyserii Henryka Szletyńskiego (premiera 29 IX 1949), na sezon 1950/1951 zaangażowała się do Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu, w latach 1951–1953 pracowała w Teatrze Powszechnym w Łodzi, po czym wróciła do Teatrów Dramatycznych we Wrocławiu, gdzie pracowała w latach 1953–1959.
W Teatrze Wybrzeże pracowała w latach 1960–1966. Zagrała tutaj piętnaście ról. Zadebiutowała przejmującą rolą Kitty Duval w Zabawie jak nigdy Williama Saroyana w reżyserii Jerzego Golińskiego (13 V 1960), później występowała jako Renée w Jeziorze Bodeńskim Stanisława Dygata w reżyserii Teresy Żukowskiej (13 VIII 1960), Anna w Męczeństwie z przymiarką Ireneusza Iredyńskiego w reżyserii Jerzego Jarockiego (20 XI 1960), Miłosierna (Matka Boska) w Historii o Miłosiernej, czyli Testamencie psa Ariano Suassuny w reżyserii Konrada Swinarskiego (2 IX 1961). Grała w spektaklach reżyserowanych przez Jerzego Golińskiego: w Życiu i śmierci króla Jana Williama Shakespeare’a doskonale wcieliła się w postać Konstancji (11 VI 1961); we Franku V Friedricha Dürrenmatta była Frydą (19 V 1962); wirtuozersko zagrała Annę Wojnicew w sztuce Antoniego Czechowa Ten wariat Płatonow (8 XII 1963), ta znakomita kreacja nie zapewniła jej jednak propozycji wiodących ról. Ostatnią jej rolą w Teatrze Wybrzeże była precyzyjnie wykonana etiuda aktorska – postać Staruszki w Przerwie w podróży Tymoteusza Karpowicza w reżyserii Piotra Paradowskiego (17 IX 1965). Wyjechała z Gdańska, by przez dwa sezony grać w Teatrze im. Stefana Żeromskiego w Kielcach–Radomiu (1966–1968), następnie należała do zespołu Teatru Ludowego w Krakowie-Nowej Hucie (1968–1972).
