URBANOWICZ WITOLD JAN, profesor Politechniki Gdańskiej
| < Poprzednie | Następne > |
WITOLD JAN URBANOWICZ (27 III 1905 Baku – 11 VIII 1998 Gdynia), inżynier budowy kadłubów okrętowych. Po maturze uzyskanej w Zgierzu, w latach 1925–1937 studiował na Wydziale Budownictwa Okrętowego Technische Hochschule Danzig, z przerwami na odbycie służby wojskowej w polskiej Marynarce Wojennej (odbył pięć rejsów na ORP „Wildze”) i finansowanych przez marynarkę staży w stoczniach francuskich (między innymi w 1934 roku był w St. Nazaire przy budowie transatlantyku „Normandia”, w 1935 w Hawrze przy budowie polskiego stawiacza min ORP „Gryf”). W 1932 był współzałożycielem gdańskiego oddziału Akademickiego Związku Morskiego.
Pracował następnie w Gdyni, w przedsiębiorstwach armatorskich Żegluga Polska i Polsko-Brytyjskim Towarzystwie Okrętowym „Polbryt” SA; jako referent do spraw nowego tonażu opiniował zakupy, brał udział w tworzeniu pierwszych polskich projektów statków towarowych i pasażerskich (motorowca pasażersko-towarowego „Warszawa II”).
W 1939 roku brał udział w obronie Helu, następnie, przebywając w Generalnej Guberni, od 1942 był żołnierzem Armii Krajowej (w strukturach „Alfy” – Wydział Marynarki Wojennej), walczył w powstaniu warszawskim. Po II wojnie światowej organizował przemysł okrętowy na Wybrzeżu. Kierował grupą stoczniową Morskiej Grupy Operacyjnej, która w 1945 zabezpieczała majątek stoczni. W latach 1945–1950 był dyrektorem technicznym, następnie naczelnym Zjednoczenia Stoczni Polskich. Przeforsował projekt budowy statków dla polskiej floty w polskich stoczniach, bez zagranicznych zamówień. W 1950 roku organizował Morski Instytut Techniczny ( Instytut Morski), w którym do 1951 pełnił funkcję p.o. dyrektora.
Pracował także na Politechnice Gdańskiej (PG), gdzie od 1966 był profesorem tytularnym (profesor magister inżynier) i gdzie zainicjował nową dyscypliny naukową: architekturę okrętów. Był pierwszym kierownikiem prowadzonej w latach 1974–1982 unikatowego na skalę kraju Podyplomowego Studium Architektury Okrętów, Portów i Przemysłu ( Wydział Architektury PG). W 1991 roku został doktorem honoris causa PG.
Autor książek, między innymi Jak powstaje statek (1952), Architektura okrętów (1959, wydanie zmienione: 1965), Transatlantyki: zarys ich dziejów i techniki (1977).
W latach 1945–1970 mieszkał w Gdańsku, następnie w Gdyni. Pochowany na gdyńskim Cmentarzu Witomińskim.
