LAKOWITZ KONRAD WALDEMAR, pedagog
| < Poprzednie | Następne > |
KONRAD WALDEMAR LAKOWITZ (22 VI 1859 Gdańsk – wiosna 1945 Gdańsk), pedagog. Syn pochodzącego z Grudziądza kupca gdańskiego Adolfa Wilhelma (1814–1862). Wiosną 1877 roku ukończył realną szkołę św. Jana; na uniwersytecie we Wrocławiu studiował matematykę i nauki przyrodnicze; od roku 1881 doktor filozofii. Początkowo pracował w uniwersyteckim ogrodzie botanicznym we Wrocławiu, następnie ponownie w Gdańsku.
W latach 1886–1892 uczył przyrody w średniej szkole św. Jana, następnie do emerytury profesor przyrody w Gimnazjum Królewskim na Dolnym Mieście, w 1914 nauczał też przyrody w Marienschule. Członek i działacz wielu towarzystw naukowych, w 1903–1945 prezes Zachodniopruskiego Towarzystwa Botaniczno-Zoologicznego, w 1910–1922 prezes Towarzystwa Przyrodniczego. Od roku 1920 przewodniczący gdańskiego Stowarzyszenia Pomocy Ubogim.
Opublikował liczne prace naukowe z zakresu paleobotaniki i botaniki, badał florę Morza Bałtyckiego; w 1929 roku opisał rośliny w ogrodzie botanicznym w Parku Oliwskim. Mieszkał przy Brabank 8, następnie 3 (ul. Stara Stocznia).
Od 9 X 1888 roku żonaty z Jenny Louisą Ernestiną Off (25 VII 1862 – 24 II 1936 Gdańsk). Pozostawił córki Margarethę Rabe, mieszkającą w 1936 roku w Berlinie, oraz Else, mieszkającą wówczas z ojcem.
