DADLER SEBASTIAN, medalier, złotnik

< Poprzednie

Następne >

Sebastian Dadler, medal zaślubinowy Władysława IV
i Cecylii Renaty Habsburżanki, awers (z lewej) i rewers, 1637

Sebastian Dadler, medal ku chwale Władysława IV, 1642, awers

Sebastian Dadler, medal ku chwale Władysława IV, 1642, rewers

Johann Höhn sen.
i Sebastian Dadler, medal ślubny, awers, 1636

Johann Höhn sen.
i Sebastian Dadler, medal ślubny, rewers, 1636

SEBASTIAN DADLER (Dattler, Datter) (6 III 1586 Strasburg – 6 VII 1657 Hamburg), medalier, złotnik. Syn cieśli okrętowego Jacoba Dettlera i Apollonii. Od 1610 kształcił się w Augsburgu, w 1619 cech złotników wymógł na władzach miejskich wydanie zakazu jego działalności w tym mieście. W latach 1621–1630 działał w Dreźnie (od 1623 jako artysta i złotnik dwory saskiego), w Gdańsku w latach 1634–1647. Najwybitniejszy medalier doby baroku w Europie Środkowej, wywarł wielki wpływ na rozwój sztuki medalierskiej w Polsce, twórca tzw. szkoły gdańskiej w medalierstwie (w jego pracowni w Gdańsku działał Johann Höhn sen.; medale, medalierzy). Autor licznych medali pamiątkowych i donatyw bitych w złocie i srebrze. Wśród medali dominowały portrety króla polskiego Władysława IV i jego żony Ludwiki Marii Gonzagi, panoramy Gdańska, wydarzenia historyczne (rozejm w Sztumskiej Wsi z 1635 roku; walki o Smoleńsk z 1634). Rytował także medale dla elektora saskiego, miasta Hamburga, dla Szwecji (medal królowej Krystyny). Od roku 1647 działał w Hamburgu. Prace w wielu muzeach europejskich, także w Muzeum Historycznym Miasta Gdańska. MrGl