STUMPF ERICH ALBERT MORITZ, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
ERICH ALBERT MORITZ STUMPF (14 XI 1877 Gdańsk – 6 IX 1943 Gdańsk-Wrzeszcz), złotnik, syn Alberta Moritza Stumpfa (1833–1895), wnuk Carla Moritza Stumpfa. Zawodu uczył się w Paryżu. Od 1895 roku był po ojcu właścicielem i szefem rodzinnej firmy złotniczej. W 1900 przeniósł jej siedzibę do wynajętego salonu sprzedaży przy Langgasse 15 (ul. Długa), 30 XI 1903 do zakupionej kamienicy pod nr 30, w 1907 nabył kamienicę nr 29 i połączył partery obu w jeden lokal sklepowy, gdzie firma mieściła się do roku 1945. W oficynie tego domu znajdowała się wytwórnia wyrobów firmy, zatrudniająca kilkadziesiąt osób. Filia sklepu przy Goldschmiedegasse (ul. Złotników) funkcjonowała do 1912 roku. Miał sklep w Sopocie (otwarty w 1904) i we Wrzeszczu (otwarty w 1910). W latach 1927–1939 należała do niego także kamienica przy Langgasse 26, którą wynajmował.
Od 1907 do 1912 i w 1939 roku był starszym cechu jubilerów i złotników okręgu gdańskiego. 5 IV 1929 roku uroczyście obchodził 125-lecie działalności firmy, połączone z uroczystym bankietem w Domu Strzeleckim przy Promenade 7 (ul. 3 Maja) ( Ogród Strzelecki i Dom Strzelecki im. Fryderyka Wilhelma).
Podczas I wojny światowej służył na froncie w stopniu majora. Był doktorem honoris causa Technische Hochschule Danzig. Jego syn Fritz Klaus Jürgen zginął w 1943 w stopniu lejtnanta (w wieku 30 lat) na froncie wschodnim, drugi, Karl Heinz, działał w branży jubilerskiej w Gdańsku, w 1940–1942 był starszym cechu złotników i wytwórców wyrobów ze srebra okręgu gdańskiego.
Zmarł w swojej willi przy Steffensweg 14 (ul. Batorego).
