BUSENITZ, Joh. Friedrich Busenitz Nachf. GmbH,firma handlowa zał. w Gd. ok. 1800 przez menonickiego kupca Johanna Friedricha Busenitza (1 III 1773 Malbork – 5 IV 1849 Gd.), w 1817 czł. Rady Miejskiej, 1824–27 nieetatowego czł. Zarządu Miasta, wieloletniego czł. zarządu gminy menonickiej w Gd. (q menonici), współzał. i czł. q Korporacji Kupców. Firma zajmowała się detalicznym handlem wyrobami żelaznymi, od 1817 także destylacją alkoholu i wyszynkiem, z siedzibą w domu B. przy Hundegasse 288 (ul. Ogarna 67–68). Po śmierci założyciela od 1849 prowadzona pod nazwą Johann Busenitz przez Heinricha Wilhelma Conwentza (1801 Malbork – 4 VIII 1879 Gd.), w 1862 czł. Rady Miejskiej, zięcia poprzednika (żonatego od 1828 z Amalią Busenitz, 1802 Gd. – 6 X 1881 Gd.) i od 1830 prokurenta firmy, zamieszkałego 1830–67 przy Heumarkt 5 (Targ Sienny) i 1879 przy Holzmarkt 15 (Targ Drzewny). Rozszerzył on zakres działalności firmy na sprzedaż węgla importowanego z Anglii i nadreńskiej Westfalii. Po 1880 przedsiębiorstwo pod dotychczasową nazwą prowadził jego zięć q Rudolf Beniamin Wendt, który przekształcił je w firmę hurtowego i detalicznego handlu opałem (węgiel i koks), z gł. magazynem w spichlerzu przy Hopfengasse 104 (ul. Chmielna). Po jego śmierci właścicielem 1901 został gd. przedsiębiorca i kupiec q Johann Julius Theodor Rodenacker (27 i 1864 Gd. – 4 III 1912). Zmienił on nazwę firmy na Joh. Busenitz Nachf. i przekształcił w przedsiębiorstwo importowo-handlowe zajmujące się opałem, gł. antracytem i koksem. Węgiel sprowadzany był z Anglii i Nadrenii drogą morską. W 1901 zakupił nad Wisłą, na q Młyniskach, przy Broschkischerweg 14 (ul. Wiślna), czterohektarowy plac do składowania importowanego opału, wyposażony nast. w dźwigi do rozładunku statków z węglem. Stąd wagonami dostarczany był do odbiorców w Gd. oraz na tereny Prus Wsch. i Zach. Sprzedaż detaliczna węgla oraz wyrobów metalowych odbywała się w magazynie przy Hopfengasse 104, nast. w kilku składach na terenie miasta: 1928 przy Karthäuser Straße 144 (ul. Kartuska) i przy Kleinhammerweg 15 (ul. Kilińskiego), 1935 przy Kleinhammerweg 2. Bezpośrednio kierował firmą prokurent Arthur Max Richard Reuter (1866 Gd. – 24 VII 1931 Gd.). W 1902 firma przekształciła się w sp. z o.o. (GmbH). Powstała też jej filia w Memlu (Kłajpeda), działająca do 1919. Po wycofaniu się z powodu choroby w 1906 J.J. Rodenackera z działalności handlowej gł. udziałowcem został A.M. Reuter, który z kilkoma kupcami branży węglowej prowadził firmę pod dotychczasową nazwą Johann Busenitz Nachf. GmbH. Główne kantory firmy znajdowały się 1908 przy Hunde- gasse 94 (ul. Ogarna), 1914–21 tamże nr 43, 1928 tamże nr 112, 1914–28 we Wrzeszczu przy Baumbachallee 17 (ul. Konopnickiej). Po 1935 firma zamknęła bazę portową oraz plac składowy w Młyniskach, ograniczając do 1945 działalność do handlu detalicznego.
MrGl
