BREYN JOHANN PHILIPP, lekarz, przyrodnik
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANN PHILIPP BREYN (Brayne, Brein; 5 VIII 1680 Gdańsk – 12 XII 1764 Gdańsk), lekarz, przyrodnik. Syn Jacoba Breyna, ojciec Anne Renate Breyn. Absolwent Gimnazjum Akademickiego, studiował na uniwersytecie w Lejdzie, od roku 1702 doktor medycyny.
W latach 1703–1704 odbył podróż edukacyjną po Europie. W Gdańsku podjął praktykę lekarską (z czasem zarzuconą), przy domu przy Brabanku (ul. Stara Stocznia 7) założył ogród botaniczny wybranych roślin. Według późniejszego spisu rosły w nim krzewy ananasowe (118 sztuk), drzewa figowe, kawowe i oleandru, były także akacje, drzewka granatu, drzewo kamforowe z Japonii i cynamonowe z Cejlonu, oraz wiele roślin leczniczych. Gromadził również zbiory mineralogiczne, w tym bursztyny i paleontologiczne. W domu przy Langgasse (ul. Długa 30) zgromadził pokaźną bibliotekę i kolekcję numizmatów. Zbiory wystawione w 1765 na licytację nabyła caryca Rosji Katarzyna II.
W 1739 wydał reedycje dzieł ojca Prodromi fasculi rariorum plantarum Primus et secundus, uzupełnione o własne artykuły (o ojcu i krzewie noszącym jego imię) oraz dodatkowe ilustracje. Publikował prace dotyczące fauny i flory epok geologicznych czy o czerwcu polskim (Die Cocco polonico opera, 1731, 1733, 1750). Od 21 IV 1703 był członkiem angielskiej The Royal Society, Académie française, niemieckiej Leopoldyny i pierwszych gdańskich towarzystw naukowych. Z innych jego publikacji największym zainteresowaniem, zwłaszcza u Anglików, cieszył się album flory Południowej Afryki.
