MOST NA SZOPY
| < Poprzednie | Następne > |
MOST NA SZOPY (Mattenbudener Brücke, Most Matników – od wyplataczy mat do przykrywania towarów na statkach; inaczej: Most Rogoźników – od wyplataczy rogózek, czyli mat; nazwa od ulicy Mattenbuden, obecnie Szopy), zwodzony, na Nowej Motławie, obecnie nie istnieje. Na przedłużeniu obecnej ul. Żytniej, łączył Spichlerze z obecną ul. Szopy. Istniał już w 1600 roku, wybudowany po powstaniu Nowej Motławy w 1598; chroniony początkowo bramą (Mattenbudener Tor), od roku 1841 ze stalową balustradą. Do połowy XIX wieku zamykany na noc.
Przebudowany z dotychczas drewnianego w konstrukcji stalowej i ceglanej (nadal zwodzony za pomocą urządzeń ręcznych, następnie zastosowano zwodzenie elektryczne) przez gdańską firmę Steimmig i Spółka (Steimmig & Co.), otwarty 26 VI 1891. Od strony lądowej wyłożone kamiennym brukiem przęsła oparto na ceglano-kamiennych przyczółkach. W nurcie Nowej Motławy co 12 m rozstawiono ceglano-kamienne filary, na których oparto zwodzone przęsła wyłożone brukiem drewnianym. Po przebudowie długość mostu wynosiła 34 m, szerokość na przyczółkach 8,5 m (dla ruchu kołowego 5 m, reszta chodniki dla ruchu pieszego), wysokość klap 7,5 m, wysokość nad lustrem wody 4,5 m.
Od roku 1896, do czasu budowy nowego mostu Stągiewnego (4 X 1937), prowadziła przez niego odciążająca linia tramwajowa ze Stogów i ul. Łąkowej w kierunku Długiego Targu (tramwaje skręcały z Długich Ogrodów tuż przed mostem Stągiewnym w Mattenbuden (ul. Szopy), po przekroczeniu Nowej Motławy wracały – za Bramą Stągiewną – na Milchkannengasse (ul. Stągiewną)).
Zniszczony w 1945; na jego filarach przerzucono istniejącą do końca lat 50. XX wieku drewnianą kładkę. Resztki mostu rozebrano w roku 1962, zachowały się dwa przyczółki na obu brzegach i dwa filary w nurcie, w 2006 odnowione i zabezpieczone.
