LISSAUER ABRAHAM, lekarz
| < Poprzednie | Następne > |
ABRAHAM LISSAUER (29 VIII 1832 Kościerzyna – 29 IX 1908 Charlottenburg (Berlin)), lekarz, naukowiec. Naukę szkolną rozpoczął w Żaganiu, w latach 1848–1850 kontynuował w Gimnazjum Miejskim. Po maturze studiował na uniwersytecie w Berlinie, początkowo filozofię, następnie prawo i medycynę. Studia medyczne ukończył w 1856 roku w Wiedniu. Najpierw pracował jako lekarz w Lidzbarku Warmińskim i Nidzicy. Od 1863 roku prowadził w Gdańsku praktykę prywatną: w 1863 miał gabinet przy Breitgasse (ul. Szeroka 10), w 1892 przy ul. Lastadia 39B. W okresie 1867–1869 pracował dodatkowo w Instytucie Położniczym. W czasie wojen Prus z Austrią (1866) i Francją (1870–1871) służył na froncie jako lekarz wojskowy.
Interesował się archeologią, antropologią i etnologią Pomorza, uczestniczył w międzynarodowych kongresach naukowych, prowadził badania naukowe w Afryce. Publikował rozprawy i artykuły naukowe. Był działaczem Zachodniopruskiej Izby Lekarskiej w Gdańsku, od 1887 roku jej pierwszym prezesem. W ramach Towarzystwa Przyrodniczego utworzył w 1872 sekcję antropologii i etnologii. W 1892 roku przeniósł się do Berlina i poświęcił się wyłącznie pracy naukowej. W 1903 otrzymał od cesarza Wilhelma II tytuł profesorski.
Był żonaty z pochodzącą z Gdańska panią Hirsch, o której brak bliższych informacji. Syn Heinrich (12 IX 1861 Neidenburg (Nidzica) – 21 IX 1891 Hallstadt, Niemcy, podczas podróży), był w 1879 roku absolwentem gdańskiego Gimnazjum Miejskiego, po studiach medycznych na uniwersytetach w Berlinie i Lipsku od 1886 lekarzem neurochirurgiem w klinice psychiatrycznej we Wrocławiu. Córka Anna (około 1860 Nidzica – po 1910) mieszkała w Charlotttenburgu przy Oranienburgstrasse 16, w 1908 opiekowała się chorym ojcem.
