MACKENSEN ANDREAS I, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
ANDREAS MACKENSEN I (około 1596 Delmenhorst, Niemcy – przed 19 I 1677 Gdańsk?), złotnik. Przypuszczalnie pochodził z Danii. Od około 1628 roku przebywał w Krakowie, tam otrzymał tytuł złotnika nadwornego. W roku 1643 przeniósł się do Gdańska, gdzie został przyjęty do cechu ( cechy) złotników i otrzymał obywatelstwo miejskie. W 1650 i 1663 był starszym cechu złotników, w 1663 prowizorem w kościoła św. Trójcy.
Jego prace można odnaleźć w kościele w Żarnowcu (kielichy), Pelplinie (monstrancje), Gnieźnie (świeczniki). Twórca zastawy stołowej, składającej się z 12 pater, na których wyryto portrety królów polskich od Władysława Jagiełły do Jana Kazimierza (częściowo zaginione, pozostałe obecnie w Muzeum Narodowym w Warszawie). Tworzone przez niego przedmioty odznaczały się bogatą ornamentyką, często ze scenami figuralnymi, wiele aspektów zostało zaczerpniętych z niderlandzkich wzorów. Dzieła sygnował: AM. Uważany za jednego z wybitniejszych złotników europejskich i najmożniejszych w Gdańsku. Pochowany w kościele św. Trójcy.
Ojciec Andreasa Mackensena II i Anny (zm. 3 I 1657), żony burmistrza Friedricha Ehlera.
