RATHS JOHANN JACOB, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANN JACOB RATHS (1784 Gdańsk – 1 VIII 1859 Gdańsk), złotnik, jubiler. Syn złotnika Carla Davida Rathsa (1736–1796), brat jubilera Carla Friedricha Rathsa (1782 Gdańsk – 20 XII 1814 Gdańsk), ucznia mistrza Johanna Gottlieba Ulricha. Uprawnienia mistrzowskie uzyskał w 1811 roku w pracowni Christiana Wandela. W latach 1829–1833 i 1836 starszy cechu złotników gdańskich (zob. złotnictwo). W okresie 1817–1858 jego warsztat wraz ze sklepem mieścił się przy Goldschmiedegasse 32 (ul. Złotników). Około 1820 używał sygnatury „JR” w owalnym polu, znanej z plakietki wotywnej z kościoła w Pucku, następnie „J.RATHS”. W 1908 roku odnotowano jego pracę w kościele malborskim. W zbiorach Muzeum Narodowego w Gdańsku znajdują się pochodzące z jego warsztatu srebrna plakietka cechu młynarzy i srebrna cukiernica, Muzeum Historyczne Miasta Gdańska posiada srebrną cukiernicę; łyżki stołowe i grawerowany kubek. 9 II 1817 roku ożenił się z Marią Louisą z domu Timm (14 IV 1799 – 17 IX 1866 Gdańsk). Jego szwagrem był złotnik Carl Stumpf, mąż Emilii Katheriny Raths (1787–1812). Jego uczniami przez sześć lat (do uzyskania stopnia czeladnika) byli: w 1816 Carl Adolf Klein, w 1820 Otto Robert Schultz, od 1823 synowie Robert Ferdinand, Rudolf Constantin, a później również Carl Leopold.
