ENGELCKE FRIEDRICH GOTTLIEB, burmistrz Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
FRIEDRICH GOTTLIEB ENGELCKE (6 XII 1658 Gdańsk – 23 II 1716 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Syn rajcy (1662) i burgrabiego królewskiego w Gdańsku (1667) Benjamina (16 X 1610 Gdańsk – 24 IV 1680 Gdańsk i Anny Marii, córki rajcy (od 1640) Johanna Rossau. Od 1672 roku uczył się w Gimnazjum Akademickim, następnie studiował na uniwersytetach w Królewcu (1676), Lipsku (1678) oraz Tybindze (1679).
W 1687 wszedł w skład Trzeciego Ordynku jako przedstawiciel Kwartału Kogi, od 1689 kwatermistrz, 1692–1697 ławnik, od 1698 rajca, od 1702 sędzią. Od 1707 burmistrz. Urząd pierwszego burmistrza pełnił w 1708, 1712 i 1715/1716, drugiego w 1707, 1711 i 1714, trzeciego w 1710, czwartego w 1709 i 1713. W 1709 był burgrabią królewski w Gdańsku. Był także na początku XVIII wieku administratorem posiadłości wiejskich miasta na Mierzei Wiślanej.
Zajmował się działalnością kupiecką lokując kapitały w handel morski. Dzięki swoim staraniom i rozległym koneksjom otrzymał 2 II 1700 tytuł szlachecki od cesarza Leopolda I Habsburga; zgodnie z uzyskanym przy tej okazji dyplomem nobilitacyjnym miał prawo do posługiwania się przydomkiem von Bildekau. Napisał ogłoszoną w roku 1696 historyczno-prawną rozprawkę Ex manuscripti Stanislai Bornbachi notatu digniora intra spatium trimestre excerpti, opartą na materiałach źródłowych zebranych przez kronikarza Stenzla Bornbacha, w której analizował ustrój Gdańska w kontekście historycznym oraz na tle miast europejskich. Jako administrator Mierzei Wiślanej zredagował memoriał Kurtze Anweisung, wie der Nehringsche Wald verbessert und in gutem Stande erhalten werden könne. Dotyczył on stanu lasów w tej części gdańskich posiadłości i sposobów jego poprawienia w kontekście wykorzystywania pochodzącego z nich drewna w wytwórczości rzemieślniczej i przemyśle okrętowym. Pisał także w latach 90. XVII wieku opinie i ekspertyzy prawne na zlecenie władz miejskich. Był także (już jako rajca) autorem przedłożonego Radzie Miejskiej w listopadzie 1701 krótkiego memoriału zawierającego postulaty w sprawie uniknięcia przez miasta pruskie kontrybucji nakładanych przez operujące na terenie Prus Królewskich wojska szwedzkie w ramach toczącej się wówczas wojny północnej.
Był właścicielem kamienicy przy Langgasse 77 (ul. Długa), posiadał dworek w Sopocie (Dwór I) nabyty jeszcze przez jego ojca w 1654. Był również właścicielem wsi Jankowo na Żuławach, znajdującej się od 1666 w rękach rodziny. Posiadał bogatą kolekcję numizmatów.
Ożenił się 12 V 1686 z wywodzącą się z kręgów kupiectwa Anną Cathariną Kopmann. Ojciec Johanna Benjamina (28 VI 1689 Gdańsk – 3 IX 1749 Gdańsk), ławnika (od 1723) i rajcy (od 1730); Friedricha Gottlieba (17 XI 1693 Gdańsk – 19 IX 1736 Gdańsk), sekretarza miejskiego (od 1720) i ławnika (od 1730) oraz Daniela, Johanna Gottlieba, Dorothy Renaty i Christiny Reinholdy. Poprzez mariaże dzieci (zwłaszcza męskich potomków) był skoligacony z gdańskimi rodzinami patrycjuszowskim Schlieffów, a także kupieckim Veddersów. Wnuk Adrian Gottlieb (6 XII 1733 Gdańsk – 12 II 1797 Gdańsk) był w 1776 ławnikiem, od 1787 rajcą, w 1790 sędzią i w 1792 ostatnim gdańskim burgrabią.
Pochowany w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny), w odziedziczonej po przodkach, bogato dekorowanej obrazami emblematycznymi kaplicy św. Barbary. Jego wyjątkowo pompatyczny i pełen przepychu pogrzeb (w którym podobno uczestniczyło około 500 osób, głównie kupców), obserwował przebywający wówczas w Gdańsku car rosyjski Piotr I Wielki.
