WYSOCY KOMISARZE LIGI NARODÓW, 1919–1939

< Poprzednie

Następne >

Reginald Tower, wysoki komisarz Ligi Narodów

Bernardo Attolico, 1936 jako ambasador Włoch w Niemczech (obok Leni Riefenstahl)

Adriaan van Hamel Joost (z lewej) wysoki Komisarz Ligi Narodów w Gdańsku

Manfredo Gravina wysoki Komisarz Ligi Narodów w Gdańsku

Pogrzeb komisarza Manfredo Graviny w Gdańsku 22 IX 1932, na pierwszym planie biskup Eduard O’Rourke

Sean Lester

WYSOCY KOMISARZE LIGI NARODÓW, 1919–1939. Mianowani przez Radę Ligii Narodów (LN) na 3 lata, z możliwością przedłużenia kadencji. Według traktatu wersalskiego i konwencji paryskiej, w pierwszej instancji rozstrzygali spory polsko-gdańskie. Największe zaangażowanie LN w sprawy II Wolnego Miasta Gdańska (WMG) miało miejsce w latach 1920–1926 (na 70 wydanych decyzji niemal 50 pochodziło od wysokich komisarzy mających brytyjskie obywatelstwo). W okresie 1933–1937 strony polska i gdańska unikały angażowania LN, sporne kwestie rozstrzygano podczas dwustronnych rozmów. W latach 30. XX wieku pozycja wysokich komisarzy osłabła. W 1935–1936 doszło do sporów Seána Lestera z Senatem II WMG o przestrzeganie gdańskiej konstytucji. Apogeum stanowiło niezłożenie w czerwcu 1936 roku przez dowództwo krążownika „Leipzig” przewidzianej w umowach wizyty komisarzowi LN. Liga faktycznie przestała być gwarantem konstytucji II WMG, straciła wpływ na rozwój sytuacji. Do 1937 pensje komisarzy i inne wydatki pokrywała Polska i II WMG, później LN. Wysoki komisarz miał siedzibę w obecnym budynku Rady Miejskiej Gdańska ( Nowy Ratusz). MA

Wysocy komisarze Ligi Narodów w II WMG

1919–1920	Reginald Tower (Wielka Brytynia)
1920–1921	Bernardo Attolico (Włochy)
1921–1923	Richard Haking (Wielka Brytania)
1923–1926	Mervyn Sarley Mac Donnel (Wielka Brytania)
1926–1929	Adriaan van Hamel Joost (Holandia)
1929–1932	Manfredo Gravina (Włochy)
1932–1933	Helmer Rosting (Dania)
1934–1937	Sean Lester (Irlandia)
1937–1939	Carl Jakob Burckhardt (Szwajcaria)
MA