KRÓLIKIEWICZ ANNA TERESA, profesor Akademii Sztuk Pięknych
| < Poprzednie | Następne > |
ANNA TERESA KRÓLIKIEWICZ (ur. 7 II 1970 Gdańsk), artystka wizualna, wykładowczyni Akademii Sztuk Pięknych (ASP) w Gdańsku. Córka Mirosława Królikiewicza, lekarza medycyny (II stopień specjalizacji), i Teresy z domu Makać, dyplomowanej architektki. W 1988 roku ukończyła I Liceum Ogólnokształcące w Sopocie. W latach 1988–1993 studiowała na Wydziale Malarstwa gdańskiej ASP, dyplom z wyróżnieniem uzyskała w pracowni prof. Hugona Laseckiego. W latach 1993–2000 asystentka na Wydziale Malarstwa ASP, od 2000 doktor (promotor prof. Mieczysław Olszewski). W latach 2000–2017 pracowała na stanowisku adiunkta ASP, od 2010 jako doktor habilitowana, od 2017 na stanowisku profesora nadzwyczajnego ASP. Od 2010 roku kierowniczka Czwartej Pracowni Rysunku Figuracja/Obiekt na gdańskiej ASP. W latach 2001–2003 wykładała na Wydziałach Sztuki i Projektowania Graficznego Bilkent University w Ankarze. Od 2013 roku prowadzi autorski przedmiot Kształt Smaku w School of Form z Poznaniu, a od 2017 także na Akademii im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi. W 2011 roku była stypendystką Prezydenta Miasta Sopotu „dla osób zajmujących się twórczością artystyczną”.
Specjalizuje się w monumentalnym rysunku i instalacjach. Zajmują ją obszary związane z kruchością pamięci i ciałem. Jej prace od 2010 roku budowane są w większości z pokarmu i dotykają zagadnień fizjologii smaku, haptyczności i synestezji.
Redaktorka i autorka wstępu do albumu Mieto: Eros i patos (2015), a także artykułów Śniadanie na trawie (w: PARKOWANIE 2007–2016. Historia różnych zderzeń, 2016), Miasto. Hiperballada (w: Prototypowanie przestrzeni i relacji, 2017). Od 2013 roku prowadzi stałą kolumnę w magazynie „Usta”, poświęconą związkom sztuki i pokarmu.
Od roku 1993 autorka wystaw indywidualnych. Wzięła udział w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych w kraju i zagranicą, swoje prace pokazywała między innymi w Kilonii (1995), Brukseli (1996), Nowym Jorku (1998), Ankarze (2002), Istambule (2010), sali jadalnej klasztoru Kartuzów w Kartuzach (2008), oliwskim lesie (2012), opuszczonym sklepie mięsnym w Sopocie (2013), pustym mieszkaniu na krakowskim Salwatorze (2015).
Do jej najważniejszych osiągnięć należą: wieloczęściowa, multisensoryczna instalacja Boreasz dla krakowskiego Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej oraz dla wydarzenia DŁUGI OBIEG. 24 h w Starym / LONG CYCLE (2016), udział w dwóch edycjach Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Współczesnej Alternativa (2015, 2016), w projekcie Taniec/Polska „Synestezje” w Warszawie (2017), w Festiwalu Sztuki w Przestrzeni Publicznej Otwarte Miasto w Lublinie („Uniezwyklenie”, 2017) oraz „Białe Kłamstwo” – CSW Kronika w Bytomiu (2017).
