WOŁEK JÓZEF, działacz społeczno-polityczny
| < Poprzednie | Następne > |
JÓZEF WOŁEK (9 VIII 1913 Dąb koło Chrzanowa – 10 III 1985 Gdańsk), działacz społeczno-polityczny. Pochodził z rodziny inteligenckiej. W 1937 roku absolwent Wydziału Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego, z zawodu nauczyciel matematyki. Przed II wojną światową pracował w Fabryce Materiałów Ogniotrwałych w Skawinie. Aktywista młodzieżowy i działacz robotniczych klubów sportowych. W latach 1937–1939 członek Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS). Uczestnik kampanii wrześniowej. Ranny w bitwie nad Bzurą, zbiegł z niemieckiej niewoli podczas transportu do obozu jenieckiego i wrócił do Skawiny. W 1942–1945 pracował i mieszkał w Krakowie. W Gdańsku od 1945, ponownie wstąpił do PPS. Pomiędzy czerwcem 1945 a listopadem 1948 roku pełnił funkcje: kierownik wydziału organizacyjnego, sekretarz do spraw organizacyjnych, sekretarz do spraw propagandy i (od czerwca 1947) I sekretarz Wojewódzkiego Komitetu PPS w Gdańsku. Od 1947 roku członek Rady Naczelnej PPS. Prezes Rady Okręgowej „Społem” (1946–1948), wiceprezes Robotniczego Przedsiębiorstwa Przeładunków Portowych „Portorob” (1947–1949). W okresie 1948–1950 poseł (z okręgu gdańskiego) na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (PRL), członek sejmowej Komisji Ziem Zachodnich. W listopadzie 1948 roku – w wyniku walk frakcyjnych towarzyszących „zjednoczeniu” PPS i Polskiej Partii Robotniczej – zawieszony w prawach członka partii. W 1950 uzyskał dyplom księgowego-bilansisty w gdańskiej filii warszawskiej Szkoły Głównej Handlowej. W latach 1950–1951 naczelnik Wydziału Administracyjnego Przemysłowego Zjednoczenia Budowlanego w Gdańsku, 1951–1953 zastępca dyrektora Ekspozytury Wojewódzkiej Domu Książki w Gdańsku. 19 XI 1956 zrehabilitowany w prawach członka partii. W 1956–1958 członek Komisji Rehabilitacyjnej Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (KW PZPR) w Gdańsku, od 26 XI 1956 do 10 XI 1960 przewodniczący Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku ( województwo gdańskie), 1958–1961 członek egzekutywy KW PZPR w Gdańsku, 1960–1966 dyrektor Morskiego Instytutu Rybackiego w Gdyni, w latach 1961-1965 poseł na Sejm RP (z okręgu tczewskiego), w 1964 gdański delegat na IV Zjazd PZPR. W latach 1966–1970 radca do spraw rybołówstwa w ataszacie żeglugi przy Ambasadzie PRL w Berlinie.
Działacz Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej i Zarządu Głównego Polskiego Związku Wędkarskiego. 24 I 1957 wybrany został przewodniczących Komitetu Organizacyjnego Uniwersytetu Gdańskiego (inicjatywa powołania uniwersytetu nie doszła wówczas do skutku). W 1984 wybrany został prezesem Koła Pionierów Odbudowy Gdańska.
Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1959) i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1964).Złotą Odznaką PCK (1959), Złotą Odznaką „Zasłużony Pracownik Morza” (1960), Medalem Grunwaldzkim (1960).Pochowany na cmentarzu Srebrzysko. Ojciec publicysty Tomasza Wołka.
