SCHÜTTE JOHANN HEINRICH KARL, profesor Technische Hochschule Danzig
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANN HEINRICH KARL SCHÜTTE (28 II 1873 Osternburg – 29 III 1940 Drezno), profesor, konstruktor sterowców. W 1902 roku ukończył Technische Hochschule w Berlinie-Charlottenburgu jako inżynier budowy okrętów. Od maja 1904 profesor w Technische Hochschule Danzig (THD), kierownik katedry teorii budowy okrętów. Z jego inicjatywy w roku 1914 założono na THD instytut aerodynamiczny. Po katastrofie aerostatku „Graf Zeppelin" LZ 4 w sierpniu 1908, analizując przyczyny, znalazł błędy konstrukcyjne, dokonał ich analizy, co z sukcesem wykorzystano w późniejszych sterowcach tego typu. Podjął własne badania nad konstrukcją sterowców, korzystając ze wsparcia finansowego przemysłowca z Mannheim, Karla Lanza (1873–1921). 22 IV 1909 powstała spółka Schütte-Lanz, z siedzibą w Mannheim-Rheinau, jesienią 1909 roku rozpoczęto budowę pierwszego sterowca „SL 1”. Pierwszy oficjalny lot odbył 17 X 1911, następnie sprzedany wojskom lądowym. Latem 1913 „SL 1” odbył lot z Mannheim do Królewca, 6 VII uroczyście lądował w Gdańsku (pierwsze lądowanie sterowca w Gdańsku), na wielkim placu ćwiczeń we Wrzeszczu ( lotnisko we Wrzeszczu). W drodze powrotnej z Królewca (niedaleko Piły) uległ wypadkowi i zniszczeniu. Członek Westpreußischer Verein für Luftfahrt (Zachodnio-Pruskie Stowarzyszenie Lotnicze), które zorganizowało w 1914 roku tzw. Ostmarkenflug, z przystankiem w Gdańsku. Podczas I wojny światowej spółka SL wybudowała w swoich zakładach w Rheinau, Sandhofen, Darmstadt, Lipsku i w Zeesen 22 sterowce, charakteryzujące się głównie drewnianą konstrukcją oraz aerodynamicznym kształtem, dwa kolejne nie zostały ukończone przed końcem wojny. W liczbie budowanych sterowców spółka ustępowała tylko zakładom Zeppelina. Spółka podjęła też produkcję własnych samolotów, których głównym konstruktorem był inżynier z THD Wilhelm Hillmann. Od końca 1915 roku pracował nad dwusilnikowym (160-P.S.-Daimler) wodnosamolotem Schül G.1, pierwszym niemieckim samolotem z trzyosobową załogą, przystosowanym do lotów obserwacyjnych i bombowych. Maszyna nie weszła jednak do produkcji seryjnej. Od roku 1919 członek i wieloletni prezes Wissenschaftlicher Gesellschaft für Luftfahrt (Naukowe Towarzystwo Lotnicze). Trzy lata później przeszedł do THD Berlin-Charlottenburg, gdzie pracował do emerytury w 1938. Spółka SL zakończyła oficjalnie działalność w roku 1925.
