CHRANICKI JAN, dyrektor Muzeum Pomorskiego w Gdańsku
| < Poprzednie | Następne > |
JAN CHRANICKI (3 II 1906 Kraków – 11 V 1976 Gdańsk), historyk sztuki. Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, znawca rzemiosła artystycznego, do roku 1939 pracował w muzeum we Lwowie. Od roku 1945 w Gdańsku, od 1946 pracował w Muzeum Miejskim przy ul. Toruńskiej 1. Decyzją ministra kultury Włodzimierza Sokorskiego 1 VII 1948 roku Muzeum Miejskie otrzymało miano Muzeum Pomorskiego w Gdańsku, a Chranicki nominację na jego dyrektora. 6 X 1972 placówka otrzymała status Muzeum Narodowego. Chranicki kierował Muzeum do przejścia na emeryturę w roku 1973. Do roku 1956 prowadził odbudowę zniszczonego w marcu 1945 gmachu muzeum. Współautor scenariusza stałej wystawy sztuki dawnej (w tym gdańskiej) stworzonej do roku 1957. Nadzorował prace konserwatorskie nad ocalałymi zbiorami, w latach 1956–1957 osobiście odbierał zbiory dawnego Muzeum Miejskiego zwrócone przez ZSRR, w tym z Leningradu (obecnie St. Petersburg) obraz Hansa Memlinga Sąd Ostateczny. W odbudowanym Pałacu Opatów w Oliwie, razem z kustoszem dr. Longinem Malickim, stworzył Muzeum Etnograficzne. W Muzeum Pomorskim w roku 1953 powołał dział archeologiczny, w którym kustoszem został dr Leon Jan Łuka, a w 1960 oddział morski kierowany przez dr. Przemysława Smolarka; w roku 1962 stały się one autonomicznymi placówkami. Był członkiem Rady Muzealnej i Konserwatorskiej przy Ministrze Kultury, a od roku 1962 polskim przedstawicielem w Międzynarodowym Komitecie Muzeów Sztuki Zdobniczej. Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 1965 roku otrzymał Państwową Nagrodę II stopnia za całokształt pracy w muzealnictwie.
