BASZTA JACEK
| < Poprzednie | Następne > |
BASZTA JACEK, u zbiegu ob. ul. Podwale Staromiejskie i Pańskiej. Początki budowy sięgają 3. ćwierci XIV w., ostateczny kształt uzyskała w pocz. XV w. Ośmioboczna, ceglana, nakryta dachem namiotowym, znajdowała się w płn. -zach. narożniku q murów obronnych q Głównego Miasta Gd. Najwyższa ze śrdw. baszt gd. (wys. 36 m, 8 kondygnacji naziemnych), loch dostępny za pomocą drabiny. Grubość murów w kondygnacji przyziemia wynosi ok. 2 m. W 1582 q dominikanie z sąsiedniego klasztoru w ramach rekompensaty za majątek utracony w czasie rozruchów z 1577 wysuwali wobec Rady Miej- skiej żądania przyznania im baszty. Zrezygnowali po wielu arbitrażach w 1584, kiedy Rada Miejska zobowiązała się nie przechowywać tam prochu i amunicji, udostępniać ją dominikanom na każde życzenie, a w razie zburzenia wybudować w jej miejsce na własny koszt mur obronny. Między 1701–41 po baszcie Dominikańskiej przejęła nazwę Kiek in de Kök („Patrz do Kuchni”), ponieważ widać z niej było spiżarnię i kuchnię klasztoru dominikanów, i nosiła ją do 1945. Obecna nazwa nawiązuje do św. Jacka, założyciela pol. dominikanów. Górną kondygnację stanowią wystające przed lico murów ceglane arkady, wsparte na ceglanych konsolach. Nad arkadami znajdowały się do XVI w. machikuły. W 1945 zniszczeniu uległ dach i górne części murów, wypalone zostało wnętrze. Odbudowana zgodnie ze stanem z 1556.
