UNRUH ALBERTINA ANNA, śpiewaczka amatorka
| < Poprzednie | Następne > |
ALBERTINA ANNA UNRUH (7 VII 1884 Salzburg – po 1921), śpiewaczka amatorka. Córka dyrektora gdańskiego Teatru Miejskiego Eduarda Sowadego, zmarłego dzień przed jej ślubem 10 V 1906 roku w Gdańsku z Wilhelmem Emilem Walterem Unruhem. W Gdańsku od objęcia przez jej ojca dzierżawy teatru w roku 1900. Śpiewu i gry scenicznej uczyła się u Jenny von Weber-Holder-Egger. Debiutowała 29 I 1903 roku w roli Paquerette w jednoaktowej operetce Des Löwen Erwachen (Przebudzenie lwa) Johanna Brandla, jednej z trzech sztuk wykonanych tego wieczoru w gdańskim teatrze z okazji benefisu Jenny von Weber. 6 V 1903 zagrała Amalię w operetce Das Pensionat (Pensjonat) Franza von Suppégo, wystawionej przez założone w 1890 roku Verein Frauenwohl (Towarzystwo Walki o Prawa Kobiet); 3 V 1904 zagrała Hidalgę w operetce Zehn Mädchen und kein Mann (Dziesięć dziewcząt w poszukiwaniu męża) F. von Suppégo w reżyserii Jenny von Weber, orkiestrą 2. Pułku Artylerii Ciężkiej im. gen. von Hindersina (Fußartillerie-Regiment von Hindersin (1. Pommersches) Nr. 2) dyrygował Carl Christian Hugo Theil; 5 V 1905 zagrała Pannę Rösel w farsie Robert i Bertram Gustava Raedera, wystawionej przez założone w Gdańsku w 1901 roku przez fotografa Walthera Fischera i kupca Ericha Laukina Musikalisch-dramatischer Verein (Towarzystwo Muzyczno-Teatralne); 9 XII 1905 wystąpiła w muzycznym żarcie scenicznym Der Eheautomat (Automat małżeński) Milki Kominski-Weiß z muzyką Richarda Thielego, wystawionym w sali hotelu Danziger Hof z okazji 10. rocznicy utworzenia przez nauczycielki muzyki tzw. Musikgruppe (Kółko Muzyczne); 2 V 1906 wystąpiła u boku Wilhelma Emila Waltera Unruha (wówczas jej narzeczonego) w farsie Madame Flott (Pani Chyża). Oboje występowali również po ślubie, między innymi 31 III 1912 na wieczorze literacko-muzycznym w domu kuracyjnym w Sopocie (Kurhaus), na którym czytano publicznie tragedię Atalia Jeana Racine’a (Walter Unruh był jednym z wykonawców) i zaprezentowano muzykę sceniczną napisaną przez Feliksa Mendelssohna-Bartholdy’ego (Albertine Unruh śpiewała partię sopranu). 5 III 1911 wykonała partię Bianki von Monfort w balladzie chóralnej Monfort op. 145 Josefa Rheinbergera, przedstawionej w Conradinum na koncercie uczniowskim zorganizowanym przez Paula Stangego, nauczyciela muzyki w tej szkole i organisty kościoła św. Bartłomieja. W 1921 wyjechała wraz z mężem do Berlina. Brak informacji o jej późniejszym życiu.
