ZERNECKE DANIEL ANDREAS, burmistrz Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
DANIEL ANDREAS ZERNECKE (2 X 1745 Gdańsk – 13 IV 1821 Gdańsk), burmistrz. Pochodził z rodziny przybyłej z Bergen na Rugii do Torunia, pierwszy jej tam przedstawiciel, Jacob, był rajcą. Jeden z jego synów, Jacob Heinrich (ur. 18 XI 1672 Toruń), uczeń w latach 1692–1694 Gimnazjum Akademickiego, burmistrz toruński od 1723 roku, w wyniku tzw. tumultu toruńskiego (zamieszki między protestantami a katolikami) z 16 VII 1724, skazany (wraz z drugim burmistrzem protestanckim) na śmierć przez sąd powołany przez króla polskiego Augusta II. Ułaskawiony, 30 XII 1724 wyjechał do Gdańska, skąd pochodziła jego żona Concordia z domu Stannicke. Zmarł w Gdańsku 29 X 1741 (pochowany w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny). Syn Heinricha (17 X 1709 Toruń – 30 VII 1775 Wrzeszcz), burmistrza gdańskiego z lat 1768–1775 i w 1770 gdańskiego burgrabiego. Po naukach w domu od 1759 roku studiował na uniwersytecie w Królewcu, Lejdzie i Strasburgu (1766–1767). Po powrocie do Gdańska w 1769 sekretarz miejski, w 1776 archiwariusz. W okresie 1777–1793 ławnik. Po zajęciu Gdańska przez Prusy pracował do 1800 roku w administracji miejskiej jako radca miejski, a w 1799 jako radca wojenny. W 1800 wycofał się z życia politycznego, do działalności publicznej powrócił po utworzeniu I Wolnego Miasta Gdańska (WMG), pełniąc w 1807–1814 funkcję burmistrza i protoscholara. W 1808 i 1812 był prezydentem Senatu, WMG, wiceprezydentem w 1807 i 1811. Po roku 1814 i powrocie Gdańska pod władzę królów Prus, zaprzestał działalności publicznej. Był m.in. właścicielem kamienicy przy Frauengasse (ul. Mariacka 37).
