GŁOWICA, wzniesienie

Z Encyklopedia Gdańska
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >

GŁOWICA, zwana także – na wzór znanego szczytu w Alpach – Wzgórzem Trzech Panów (Dreiherrenspitze). Najwyższe wzniesienie strefy krawędziowej Wysoczyzny Gdańskiej, w kompleksie lasów oliwskich, na skraju q Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego; 122 m n.p.m. Na zboczach Głowicy znajdowały się ogrody leżącego u jej podnóża q Dworu III (q dwory oliwskie). Po zachodniej stronie Głowicy biegnie tzw. Szwedzka Grobla (Schwedendamm), stary leśny trakt łączący q Oliwę z q Matarnią, którym w 1626 roku oddziały szwedzkie feldmarszałka Hermana Wrangla podeszły pod q klasztor cystersów w Oliwie i splądrowały go. W latach 50. XX wieku na szczycie Głowicy zbudowano istniejącą i obecnie kilkunastometrowej wysokości stalową wieżę (tzw. nabieżnikową), wskazującą nocą kierunek nalotu na pas startowy ówczesnego q lotniska we Wrzeszczu. W roku 2009 zapadła decyzja władz miasta o rozebraniu wieży, wstrzymana wskutek protestów miłośników zabytków. Przez Gdańsk prowadzi zielony q szlak turystyczny zwany skarszewskim. ZdK

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania