GDAŃSKI INSTYTUT BIBLIJNY
| < Poprzednie | Następne > |
GDAŃSKI INSTYTUT BIBLIJNY. Pierwsza w Europie Środkowo-Wschodniej zielonoświątkowa (q zielonoświątkowcy) uczelnia teologiczna o charakterze seminarium duchownego, działająca w latach 1930–1938. Seminarium funkcjonowało w ramach Misji Rosyjskiej i Wschodnioeuropejskiej (REEM, przekształconej następnie w Misję Wschodnioeuropejską – EEM), zorganizowanej przez misjonarzy Assemblies of God (zaangażowanych w pracę misyjną w Rosji), m.in. Paula Bernarda Petersona. Twórcą i założycielem szkoły był pochodzący z Wołynia Gustaw Herbert Schmidt. Przygotowanie teologiczne otrzymał w seminarium duchownym w Rochester (USA, NY, 1915–1918). Po ukończeniu studiów powołany na misjonarza Assemblies of God i skierowany do pracy misyjnej w Polsce, gdzie wkrótce został superintendentem. Doskonały organizator; dzięki jego staraniom na kresach powstało wiele zborów zielonoświątkowych. Celem gdańskiej placówki było dokształcanie urzędujących duchownych oraz odpowiednie przygotowanie przyszłych, co miało uchronić ruch przed ekstremistami i utrzymać nurt doktrynalny w kręgu teologii Kościołów ewangelikalnych. Funkcjonowała w dwóch etapach: od marca 1930 do lutego 1933 roku (Szkoła Biblijna) i po przerwie spowodowanej trudnościami finansowych od października 1935 do czerwca 1938 roku (Inst. Biblijny). Pierwszym dziekanem był G.H. Schmidt, po reorganizacji Nicholas Nikoloff, superintendent Kościoła ewangelicko-zielonoświątkowego w Bułgarii. Siedziba seminarium mieściła się przy 3. Damm 1 (ul. Grobla III), w 1935 roku została przeniesiona do dworku we Wrzeszczu przy Prinzenweg 3 (ul. Podleśna). Wykładowcami byli m.in. Paweł Techlik, Gustaw Kinderman, Len Jones i Donald Gee, honorowy dziekan szkoły, działacz ekumeniczny, jedna z najwybitniejszych postaci angielskiego ruchu zielonoświątkowego, współzałożyciel angielskich Zborów Bożych (1924). Zarząd misyjny został rozwiązany 30 IV 1939 roku pod wpływem nacisków gdańskich władz nazistowskich. W Gdańskim Instytucie Biblijnym naukę pobierali studenci z Polski, Rosji, Ukrainy, Bułgarii, Jugosławii, a także Estończycy, Łotysze, Litwini, Czesi, Słowacy, Węgrzy, Rumuni, Niemcy. Językami wykładowymi były rosyjski i niemiecki (później także angielski). Główny nacisk kładziono na teologię biblijną wykładaną zgodnie z fundamentalną interpretacją Biblii; w tym duchu podawano również doktrynę zielonoświątkową. Szkołę ukończyło około 550 osób (1930–1933: 271). Seminarium wykształciło kaznodziejów i pastorów zielonoświątkowych dla całej Europy Środkowo-Wschodniej, większość z nich stanęła później na czele zborów i społeczności kościelnych.
